Jólabókin - 24.12.1914, Blaðsíða 20

20
unum að ástæðulausu. Hún var misljmd
og dutlungasöm, fram úr hóíi þrjózk, en
svo aftur blíð og gælin þess i milli. Hljóð
og þögul gal hún verið dögum saman, en
svo aftur si-spyrjandi og skvaldrandi eins
og rennandi lækur. Stundum kát eins og
kiðlingur, þegar hún var með vinstúlkum
sínum við brunninn, en fór svo aftur ein-
förum næsta dag og vildi engan sjá né
heyra. En þó gat enginn orðið henni reið-
ur, af þvi að hún var svo gullfalleg og
mildu fremur barn en þroskuð stúlka. Það
var í raun og veru ekki hægt að segja um
hana, frekar en um jurtirnar, að hún væri
góð eða vond. Stundum, þegar liún sat
tímum saman á árbakkanum og hélt hend-
inni niðri í vatninu, var eins og þar væri
nykur, albúinn að steypa sér í vatnið, sem
var heimkynni hans.
Foreldrar hennar höfðu reynt við hana
á ýmsa lund. E*au höfðu hegnt henni, er
nágrannarnir kvörtuðu um að hún tælci á-
ávexti þeirra og stríddi börnum þeirra. Þá
varð hún þrjózk og talaði ekki við þau eitt
einasta orð svo dögum skifti. Þau höfðu
reynt að telja um fyrir henni með innileik
og blíðu, og þá klappaði hún þeim og kysti
þau, en fór sínu fram engu að síður. Þau
höfðu aðvarað hana og hótað henni illu,