Jólabókin - 24.12.1914, Blaðsíða 42

42
hefir ef til 'vill veriö endurskin frá alparósunum.
»0, hvað þau eru falleg!« sagöi hún og lagði pau
undir vanga sinn. Hún lokaði augunutn. »Það er
alveg eins og ég hefði verið par sjálf«, hvíslaði
hún, »alveg eins og ég hafi lifað pað alt saman
upp aftur«. Henni vöknaði um augu, og pað runnu
nokkur tár niður eftir kinnunum á lienni.
Lisel gat ekki um annað hugsað, en hvað hún
lcendi í brjóst um hana írenu, sem hafði verið svo
einstaklega kát og falleg, og nú lá hún parna,
blessuð stúlkan, og beið eftir dauðanum, — liún
gat aldrei oftar farið upp í fjallslilíðina til pess að
tína blónt. Aumingja írena!
»t*ú mátt eiga pau«, sagði hún og hvolfdi blóm-
unum úr körfunni ofan á rúmfötin. »Pú mátt eiga
pau öll saman. Þau eru handa pér«. Sjúklingur-
inn lagði báðar hendurnar ofan á blómin, eins og
íil pess að fullvissa sig um, að hún ætti pau. Or-
lítið titrandi bros, eins og sólargeisli á vetrardegi,
flaug allra snöggvast yflr andlit hennar. »Ó, Lísel
mín!-------nei, pú veizt ekki, hvað pú hefir glatt
mig«, sagði liún; »hin heilaga guðs móðir launi
pér pað!«
Moðir Irenu leit til Liselar. Barnið skildi strax,
að pað var bending um, að nú væri réttast, að
hún færi, svo írena yrði ckki preytt. Þegar Lísel
sneri sér við í dyrunum, til pess að kasta kveðju
á írenu enn pá einp sinni, leit Irena brosandi til
hennar og sagði: »0,,Lísel mín!--------pú hefir gert
mig glaða!« Móðir írenu sagði ekki neitt; hún
beygði sig niður að Lísel með tár i augunum og
kysti hana á báðar kinnarnar.
Þegar Lísel var kornin út á veginn, varð hún alt
í einu hrædd, pví pá mundi hún eflir pví, að í
króknum rétt fyrir neðan húsið hans Jósefs Semm-
lers hékk myndin af frelsaranum, sem hún ætlaði
að skreyta; og nú,var karfan hennar tóm. Hún
hafði gefið henni írenu öll blómin, og nú var
orðið svo framorðið, að hún varð að fara lieim.
»Eg verð að fara upp i krókinn til myndarinnar
svo fljótt sem ég get«, sagði hún við sjálfa sig,
»og pá ætla ég að segja við frelsarann: Þú mátt
ekki vera reiður við mig út af pví, að ég gaf