Jólabókin - 24.12.1914, Blaðsíða 9

9
grípur sálu hans. Þegar hann kemur út
aftur, sér hann hinn stjörnubjarta himinn
og stjörnurnar eru nú eins yndislega fagrar
og heima. Nú hugsar hann með gleði um
Betlehemsstjörnuna og brosið Ijómar á
andliti hans.
Jólin voru fundin Þau breyttu heimþrá
hans í sælan frið. Nú urðu jólin svo fögur
og úti á Jótlandsheiði lifði drengurinn
marga gleðilega jólahátíð, og minningin um
bernsknjólin kemur svo fagurlega fram í
sálminum, sem hann stðar orti til kirkju-
klukkunnar:
Meðan eg var barn i sveitabænum
blessuð jólin voru himinn minn,
engilhljóm’ í mildum morgunblænum
megingleði skært þú hringdir inn.
Nikolaj Friðrik Severin Grundtvig — en
svo hét þessi drengur — hefir ort margt
fallegt um jólin, og sálmarnir hans hafa
haft þau áhrif, að margir, sem höfðu týnt
jólunum, fundu þau aftur.
En árin liðu. Bernskan hvarf og með
bernskunni hvarf ástin á jólabarninu.
Grundtvig týndi jólunum. Hann var skóla-
piltur nokkur ár og árið 1800 varð hann
stúdent. Kristindóminum var að mestu
rýmt burtu úr hjarta hans. Aldrei kom