Jólabókin - 24.12.1914, Blaðsíða 25

25
yfir á hina á víxi, og móðirin leit á hana
og þagnaði um stund. — Og eg hlusta alt-
af á það sem þú segir.
— Þá bar það til einn góðan veðurdag,
að sú fregn flaug um þorpið, að spámað-
urinn frá Nazaret væri kominn og sæti
á stóra ' trjábolnum upp við brunninn.
Pabbi þinn og eg höfðum oft heyrt hann
prédika, þar á meðal einu sinni er við
fórum hátíðarferð upp í Jerúsalem, og i
annað skifti í litlum lundi hinumegin við
Jórdan. Þeim degi gleymi eg aldrei! Hann
stóð upp á viðarbol, og fyrstu orðin sem
hann sagði, voru á þessa leið: »Vei'öldin
er eins og brú, sem yður ber að ganga
yfir, en ekki að setjast um kyrt á henni.
Æfm varir stutta slund; notið liana til
guðsdýrkunar«. — Þetta hefir oft orðið mér
að umhugsunar-efni siðan. Og nú kom svo
þessi fregn, að hann væri kominn hingað
í þorpið. Eg varð alveg frá mér numin
af gleði, og svo kom mér skyndilega nokk-
uð til hugar.
— Mamma, getur þú orðið frá þér numin
af gleði?
— Já, sú var tiðin, Mira mín. Og nú
kom ^jfér sem sé það í liug, að fá Jesú til
að gefá litlu dóttur minni blessun sína. Eg
hljóp yfir til nágrannakonu minnar, til þess
Jólabókin IV. 3