Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1931, Síða 66

iðunn:
Góðir grannar.
Eftir Pelle Molin.
[Iðunn hefir áður birt sögu eftir Pelle Molin: „Karlar í
krapinu" (sjá V. árg., bls. 4). Eru par og sögð nokkur cieili
á höfundinum, og þykir óþarft að endurtaka það hér.]
Pessi saga er sögð fyrir þá, sem ganga með þá grillu
í höfðinu, að mennirnir eigi að hjálpa hver öðrum.
Andrés Ólason var bóndi í Fjallasels-þorpi, en Lárus
Pétursson var húsmaöur. Andrés var allvel efnum
búinn, en Lárus aftur á rnóti það snauðasta kvikindi,
sem dró fram lífið á þessari guðs grænu jörð. Fátækt
hans var höfð að orötaki þarna í fjallaþorpinu, þar sem
hann átti heima, og þá geturðu nú skilið, hvernig hög-
um hans var háttað, jafnvel þótt þú annars stigir
ekki í vitið.
Andrés var giftur ógurlegu kvenskassi; Lárus slikt
hið sama. Hvor kerlinganna var rneiri vargur, skal látið
ósagt. Andrés sór og sárt við lagði, að kerlingin sín
væri allra kerlinga verst, og Lárus formælti sál sinni
eins og hann komst að oröi — upp á þaö, að kerl-
ingarnornin sín væri aldeilis dæmalaus.
bandi við þá takmörkun framleiðslunnar, sem þegar er
byrjuð, mun að lokum stöðva verðfallið og skapa skil-
yrðin fyrir nýjum uppgangstímum. Viðskiftalífið —
|)essi blindingjaleikur - réttir við aftur, einnig að þessu
sinni. Menn deyja ekki ráðalausir yfir þeim langanum,
sem er o/ langur.