Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1931, Síða 69

IÐUNN
Góðir grannar.
63
kárari en þú ert . . . þegar þú ert á ferðinni . . . od
knupa vid til búsins . . . það vildi ég ráðleggja þér.
Lárus þaut upp:
— Hvern djöfulinn koma skógarmarnir mínir þér við,
mannhundur! Snáfaðu burtu héðan!
— Því að þegar þú ert á ferðinni . . . ad kaupa oic
. . . með þessar bullur á fótunum . . . þá er hægurinn
hjá að sjá það eftir á . . . hvern maður hefir átt við-
skifti við . . . þó að maður vissi það ekki áður . . . að
þú ert úti í viðarkaupum endrum og eins. Þú ættir að
selja bullurnar, Lassa-tetur! Þær eru svo alt of opinská-
ar . . . ef mér leyfist að segja mína meiningu um þær!
Lárus stóð grafkyr og rendi augunum til axarskall-
ans. Að hann þagði var engan veginn góðs viti, því
það var alkunnugt, að þegar svo bar undir, þá var þess.
ekki langt að bíða, að hann gripi til hnífsins eða ann-
ara vopna. Andrés færði sig í skyndi á bak við sag-
trönurnar. Svo sagði hann — og reyndi nú að stilla sig:
— Það væri notandi að hafa eitthvað tii að hressa
sig á í þessari hielju hvað heldurðu um það?
Það hnusaði í Lárusi, og hann steig eitt skref í átt-
ina að trönunum. Andrés dró pottflösku upp úr úlpu
sinni og mjakaði sér ofurlítið fjær.
— Það getur vel verið, sagði hann — það getur vel
verið að þú eigir þetta viðarrusl . . . að það komi mér
ekkert við, eins og þú sagðir. Og við skulum ekki verða
saupsáttir út af slikum smámunum, Það væri nú skárra!
Það er einmitt mín meining, að við ættum að vera al-
deilis ókristilega fínir vinir . . . viltu taka í handar-
skarnið á mér upp á það? Og svo fáum við okkur einn
góðan kuldahrelli því til staðfestu, að þetta sé minn
• ■ ■ nei, auðvitað pinn viður. Ég trúi því, að þú eigir
viðinn, Lassi minn!