Kirkjuritið - 01.06.1938, Síða 11

Kirkjuritið.
Er trúin hégómi?
225
Hér er nú um tvær svo andstæðar skoðanir á trúnni
að ræða, að eklci virðist ástæðulaust, að menn athugi
þær með gætni og stillingu, ef verða mætti til þess, að
menn fyrir þá athugun gætu nálgast réttlátt og skyn-
samlegt mat á trúnni. Þegar hugsað er um þessi mál, þá
liggur það strax í augum uppi, að önnurhvor þessi skoð-
un á trúnni hlýtur að vera röng. Ekki getur trúin verið
hvorttveggja í senn æðsta hnossið og aumasti hégóminn.
Báðar þessar skoðanir gætu líka verið rangar og sann-
leikurinn legið einhvers staðar á milli öfganna.
En það er ekki aðeins að það sé full ástæða til að
reyna að gera sér rétta grein fyrir gildi trúarinnar. Það
er ótvíræð skylda. Ef trúin er einliver hégómi og vitleysa,
þá á ekki að viðhalda henni með þjóðinni. Og þá er það
algjörlega óforsvaranlegt, að ríkið styðji trúarlega starf-
semi í landinu á nokkurn liátt. Þjóðin liefir áreiðanlega
ekki efni á því að verja árlega tugum og jafnvel hundr-
uðum þúsunda til þess eins að viðhalda og efla vitleys
una i landinu, jafnvel þó vér gengjum svo langt, að
uefna þá vitleysu „meinlausa“, eins og andstæðingar trú-
arinnar hafa gert. En ef trúin aftur á móti er andlegur
kraftur, ein öruggasta hjálpin í lífsbaráttunni, eitt dýr-
asta verðmætið, sem mannsandinn geymir, þá ber oss
einnig og ekki síður skylda til að vernda hana og efla,
styrkja hana og glæða i hvers manns sál. Mat vort á
Irúnni hlýtur því að skapa viðhorf vort til hennar. Rétt
mat trúar er því grundvöllurinn að réttu viðhorfi til
hennar. En til þess að geta framkvæmt slíkt mat er fyrsta
skilyrðið það, að gera sér vel og rækilega ljóst, hvað
faunverulega felst í orðinu trú. Hvað er trú? Það þurf-
um vér fyrst að vita ákveðið og greinilega, ef vér eigum
að geta orðið hæf til þess að mynda oss rökstudda skoð-
l,n um ágæti liennar eða fánýti.
Ég hefi nokkura ástæðu til að ætla, að mikið vanti enn
a Það, að öllum þorra manna sé fyllilega Ijóst, livað trú
1 raun og veru er. Og mér hefir virzt þetta oft koma