Kirkjuritið - 01.06.1938, Síða 15

Kirkjuritið.
Er trúin hégómi ?
229
En nú skulum vér liugsa oss, að á þessu augnabliki komi
fj7rir yður öll mjög einkennilegt atvik. Ég vona, að það
komi aldrei fyrir yður í raun og sannleika. Vér sknlum
liugsa oss, að þér mistuð alt í einu trú yðar á það, að þér
gæluð staðið á fætur. Hver yrði afleiðingin? Sú, að enginn
yðar mundi svo mikið sem gera tilraun til þess að standa
upp. Og þetta kemur af því, að alt vort starf, hið smæsta
sem hið stærsta byggist á trú, trú á það að vér getum
framkvæmt það. Vér getum aldrei liaft fyrirfram neina
óyggjandi vissu um, að vér getum þetta eða hitt. Vér
höfum ekki einu sinni vissu fyrir að lifa næsla augna-
hlik. Vér verðum að trúa þvi eins og öllu öðru, sem heyr-
ir framtíðinni til.
Því sterkari og lieilli sem trúin er á það, að eitthvert
starf hepnist fjæir oss, þvi ótranðari og öruggari leggj-
um vér fram krafta vora til þess. Þvi veikari sem trúin
er, þvi meiri verður liálfvelgjan og hikið. Og vanti trúna
með öllu, verður starfið lieldur aldrei hafið. Þannig verð-
ur þá trú vor jafnvel í þessum allra hversdagsleguslu
efnum oss meginhjálpin í störfum og framkvæmdum.
Það er trúin, sem vekur viljann til átaka, það er hún, sem
leysir úr læðing'i orkuna í sjálfum oss, og beinir henni
í eina átt, að einu marki, þangað, sem trúin vísar. Vanti
trúna, þá vantar líka viljann og máttinn, eða rétlara
sagt, mátturinn og' orkan eru að vísu til, en þeim er ekki
hægt að beita af því að trúna vantar. Leitið þér nú bara
sjálf í hugum yðar og reynið að muna eftir því, hvort
þér hafið nokkurn tíma á æfinni ótilneydd hafið það starf,
sem þér höfðuð ekki minsta snefil af trú á, að mundi
hepnast fyrir yður? En úr þvi vér erum nú farin að tala
um þetta, þá langar mig til að spyrja yður að einu. Haf-
ið þér nokkurn tíma séð móðursjúkan sjúkling? Líkami
hans virðist vera alveg heilbrigður. En þó fæst sjúkling-
urinn ekki til þess að klæða sig. Hann getur ekkert vik
gert, og naumast lireyft sig í rúminu. Hvernig stendur
ú þessu? Hvað er að? Það er hara þetta, að trú hans,