Kirkjuritið - 01.01.1942, Blaðsíða 41

Kirkjuritið.
Kirkjurækni.
i.
Á hverri prestastefnu er birt skýrsla, er jtrestar lialtla
um það, hve niargar guðsþjónustur þeir liafa tlutt á árinu
næsta fyrir. Sýna skýrslur þessar, að í ýmsum prestaköll-
Um er messað á hverjum helgum degi, og í öðrum nálega
altaf, þegar þess er gætt, að til eru þau forföll, sem gera
óniögulegt að messa, svo sem aftakaveður eða aðrir ósigr-
andi farartáhnar, samgöngubönn, veikindaforföll eða ó-
hjákvæmileg fjarvera presta og annað slíkt. En því er svo
ekki að levna, að þau prestaköll eru ekki íá, þar sem
niessugjörðir eru færri en vænta mætti, og sumstaðar eru
niessur mjög fáar, og er augljóst, að ekki er öðru til að
dreifa en því, að fólk sækir ekki kirkjuna.
En svo er þess að gæta, að skýrslur þessar sýna ekki
neina nokkurn hluta sannleikans í þessu efni. Þær sýna
ekki, hve margir liafa sótt liverja guðsþjónustu, nema
ef til vill einstakar undantekningar. Enda má í vissu falli
hta á þær sem greinargerð prestsins um starfið, sem liann
vinnur, frekar en um kirkjulegan hag þess prestakalls,
sem um er að ræða.
Ég vil nefna aðeins sem dæmi Reykjavík. Hér er altaf
messað, þegar messa ber, tvisvar á hverjum sunnudegi í
Dómkirkjunni, aldrei sjaldnar en einu sinni í Fríkirkjunni
°g oft annars staðar, og auk þess föstuguðsþjónustur og
fleiri aukamessur. Mætti þvi af skýrslum um það ráða,
að hér væri alt í lagi. En það er þó vitað, að mjög mikill
nieiri hluti bæjarbúa sækir yfirleitt ekki kirkju, og fjöldi
(meiri hlutinn?) kemur aldrei í kirkju, nema eitthvað ann-
að kalli menn þangað, t. d. útför, brúðkaup eða annað
shkt, sem menn sækja ekki vegna kirkjunnar, heldur af
öðrum sökum.