Kirkjuritið - 01.01.1942, Síða 10

4
Ásmundur Guðmundsson:
Janúar.
okkar, og sjóndeildarhringur andans stækkar og fríkkar.
Það eitt er að lifa árið í Jesú nafni að sækja þannig á
brattann, og til þess er árið gefið okkur.
Já, þér og mér.
Þeir eru allir þrír nefndir með nafni, sem fylgdu Jesú
upp á fjallið: Pétur, Jakob og Jóbannes. Þannig kveður
Jesús einstaklingana til fylgdar við sig. Það kemur víða
fram í guðspjöllunum. Hann beinir orðum að þessum og
þessum manni og segir: Fylg þú mér. Og nú á þessari
stundu segir bann i anda við okkur, bvert sem nafn okk-
ar er: Fylg þú mér. Þú. Einmitt þú. Markið, sem þú átt
að lceppa að, ber liátt, við himin sjálfan.
Mörgum bættir til að verða hugdeigari að blýðnast þessu
kalli, er þeir líta yfir liðna æfi. Minningar gamla ársins
og gömlu áranna verða þeim eins og blekkur um fót, er
þeir þrá að sækja fram og bærra á nýju ári. Þeim er það
sárasta kvöl: Þetta böfum við aðhafst, og því verður aldrei
breytt. Fortíðin verður liin sama, bvernig sem framtíðin
reynist, þar verður engu um þokað. En þetta er ekki rétt.
Þegar fjallið er klifið, breytist útsýnin, einnig vfir farinn
veg. Brattir og örðugir hjallar geta brosað við bið neðra,
þegar komið er alla leið upp á brekkubrún, og bamr-
arnir og hengiflugin að baki skift um svip. Feigðarrökkrið,
sem virtist grúfa undir fjallsrótunum, getur jafnvel orðið
forsæla frá hærra sjónarmiði. Þegar bátt er stefnt og kept
upp brattann ótrauðum bug, þá fæst ný yfirsýn, og margt
frá fyrri árum breytist til batnaðar.
Þetta má sýna og sanna, ef vel er að gáð.
Tökum dæmi. Það kemur því miður fyrir ósjaldan, að
vinum verður sundurorða og þeir segja það í æsingi, er
ekki skyldi, og þetta eina atvik má sín siðan meira en
innileg vinátta áður árum saman. Full vinslit verða. IJyl-
dýpisgjá myndast í milli. Það er þungt og átakanlegt að
borfa þangað til baka, sem hún gín, grett og geigvænleg.
En taki menn þá stefnu að leita sátta, og heil og sönn vin-
átta hefjist á ný, þá mildast alt. Eða bafi menn reynst