Kirkjuritið - 01.01.1951, Side 36

34
KIRKJURITIÐ
loka ekki alveg eyrunum fyrir röddunum aS neðan. 1 til-
efni af slíkri frammistöðu verður ekki sungið annað en
Sorgarljóð Davíðs:
Sárt trega eg þig, bróðir minn Jónatan----.
En að hetjumar skuli vera fallnar
og hervopnin glötuð!
Samkvæmt Niðurstigningarsögu var
Mannjöfnuður öndunum í varðhaldi eigi vamað máls,
um illt orðbragð og eigi var þeim meinað að bera hönd
og fleira. fyrir höfuð sér á dómsdegi. Þær at-
hugasemdir, sem hér koma á eftir,
verða því að skoðast í því ljósi, jafnvel þó að gera megi
ráð fyrir, að sr. Sigurbjöm stöðvist ekki á flóttanum frá
hinum óguðlegu, til að gefa þeim gaum, svo slæmt sem
þetta þó annars er fyrir guðfræðilega upplýsingu í land-
inu. Verður ekki hjá því komizt að gera örlitla athuga-
semd við rithátt hans, þar sem hann ber á mig ýmsar
þungar sakir i því efni, en þetta nennti ég ekki að gera
í hinni fyrri grein, með því að mér þótti það minnstu máli
skipta. Honum þykir orðbragð mitt alla vega vont, og
kemst meðal annars að þeirri fráleitu niðurstöðu, að ég
muni aðallega hafa skrifað grein mína, til að troða ill-
sakir við sig og meiða sig persónulega. Mér er óhætt að
fullyrða, að ég hefi aldrei borið neinn persónulegan kala
í brjósti til sr. Sigurbjarnar, fyrr eða síðar, og veður hann
hér í þeirri algengu villu, að kunna ekki að gera mun á
sjálfum sér og málefninu, sem um er rætt. Ég hefi nokkuð
gagnrýnt þá guðfræðistefnu, sem sr. Sigurbjörn hefir
viljað boða landslýðnum og jafnan fært nokkur rök fyrir
því máli. Sú guðfræði er allt annað en sr. Sigurbjörn
sjálfur. Hún er utanaðlærð og að mínum dómi af litlum
skilningi, og því alls enginn partur af honum, heldur gæti
hún orðið honum til andlegra óheilla. Þess vegna tel ég
það blátt áfram kærleiksverk að sýna honum staf, ef það
mætti frelsa hann úr andlegum ógöngum, og tel ég þetta