Kirkjuritið - 01.01.1951, Síða 39

ÉG TRÚI Á GUÐ EN GRÝLUR EI
37
Að loknum þessum samanburði á mannkostum okkar,
Þar sem ég efast ekki um, að hann standi mér langt um
framar (ef um nokkra mannkosti getur yfirleitt verið að
raeða hjá mér, þar sem mér skilst, að ég tilheyri dýra-
ukinu), þá verð ég einnig að gefnu tilefni að gera örlítinn
samanburð á monti okkar, þó að mér finnist það ekki
heyra beint undir guðfræðina.
Eg hefi gerzt svo djarfur að skopazt örlítið í ritdómi
að guðfræði hins sænska biskups, sem sr. Sigurbjöm
trúir á næst Guði, og gagnrýna helvítiskenningar nokkurra
tízkuguðfræðinga. 1 þessu er mont mitt fólgið. Það er
jueð öðrum orðum fólgið í því, að hafa viðleitni til að
hgsa um andlega hluti, en láta ekki gefa mér sáluhjálp-
ma á garða eins og kind.
Mont sr. Sigurbjarnar er hins vegar fólgið í því, að
ann játar það auðmjúklega, að hann sé sannkristinn mað-
Ur og útvalinn af Guði og sé nú sem stendur „á leiðinni
með Kristi heim til Guðs“. Þegar hann stígur í prédik-
Unarstól, verður hann svo yfirskyggður af guðdóminum,
að rödd hans verður „rödd talanda Guðs“. Þegar öll þessi
lru eru athuguð, held ég, að öllum sanngjörnum mönnum
geti °rðið það ljóst, að ég stend honum heldur ekki snún-
ln§ í þessu efni. Fer því svo fjarri, að ég hafi nokkru
®lnni talið mig frelsaðan á þennan hátt, að ég hefi ævin-
e§a kunnað betur við mig innan um syndara og tollheimtu-
menn en þá, sem þakka Guði fyrir, að þeir séu ekki eins
og aðrir menn. Um það hvor okkar skari fram úr í óvizku,
ykir mér sanngjamt að láta þá dæma, sem lesa rit-
smíðar okkar.
j Af því að sr. Sigurbjörn lét svo, að honum
ampi séra þætti einhvers vert um séra Matthías, gerði
a inasar- ég það að gamni mínu, að sýna fram á,
... hvaða álit sr. Matthías hafði á sinni tíð á
hmrri ^uðtræði, sem hann nú berst fyrir. Er það augljóst
hv?r manni> sem les þessar glefsur úr bréfum hans,
11 t ógeð séra Matthías hafði alia tíð á skoðunum þeim,