Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 50

48
KIRKJURITIÐ
og metningur um trúargreinar, sem þeir sjálfir hafa búið
til en ekki Guð.
Fjöldinn allur af þeim trúarsetningum, sem rugla alla
dómgreind guðfræðinga á sr. Sigurbjarnarstiginu, svo að
þeir sjá aldrei handaskil alla sína ævi, eru af þessu taginu,
bara grýlur, sem búnar eru til af álíka miklum speking-
um og þeim. Er það algerlega vonlaust fyrir menn, sem
ekki geta rifið sig út úr myglulofti þessa forndogmatiska
moldviðris, að reyna nokkru sinni til að hugsa nýtilega
hugsun um guðfræði.
Ég hefi aldrei svo mikið sem látið mér
Hvernig menn koma það í hug, að það væri móðgun
frelsast. við manninn að telja hann hjálparvana og
alls vana án Guðs. Þessi útúrdúr sr. Sig-
urbjarnar sýnir, hversu ósýnt honum er um að draga
ályktanir. Af því að ég tek lítið mark á Barth eða Bo
Giertz í andlegum efnum, kemst hann að þeirri spaklegu
niðurstöðu, að ég þykist vera sjálfum mér nægur og þurfi
ekki á Guði að halda. Þeim, sem ekki kunna að gera mun
á þessum tveimur persónum: Guði og hinum sænska bislc-
upi, er naumast við hjálpandi í andlegum efnum.
Ég þóttist gera sæmilega grein fyrir því, að á hinum
síðamefnda tek ég lítið mark, af því að ég tel það ómerki-
legan og óhollan boðskap, sem hann hefir að flytja. Og
ég get ekki hugsað mér, að Guð ætlist til slíks af mér.
Því síður geri ég ráð fyrir, að það sé upphaf allrar syndar
að reyna að beita hugsun sinni að því að finna greinar-
mun góðs og ills, eins og þessir guðfræðingar ímynda sér.
Þvert á móti tel ég það upphaf allrar siðgæðisviðleitni-
Ég trúi því, að Guð hafi gefið mönnum vit og rænu til
að þeir notuðu þennan hæfileika sér til sáluhjálpar eftir
þeirri leið, sem þeim er fær. En ekkert er þetta í neinni
mótsögn við þá trú, að allt líf sé gjöf úr Guðs hendi. Mis-
munurinn liggur aðeins í því, á hvern hátt við gerum okkur
grein fyrir hjálp Guðs, eða „frelsuninni", svo að notað sé
það orðalag, sem séra Sigurbirni er væntanlega tamast-