Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 51

ÉG TRÚI Á GUÐ EN GRÝLUR EI
49
ann trúir því, að menn frelsist aðallega fyrir einhvern
Serstakan guðfræðiskóla, sem hann kallar „ófalsaðan krist-
indóm“, en það er nánar til tekið: játningarrit kirkjunnar.
§ hygg, að samþykkt einhverra ákveðinna trúargreina
afi nauðalitla þýðingu í þessu efni.
Mín hugmynd er sú, að frelsun mannsins sé aðallega
0 i andlegum þroska, mannviti, þekkingu og kærleika.
því leyti, sem fordæmi Krists getur þokað mönnum
1 Þessarar áttar, er hann frelsari þeirra og drottinn. Þetta
er hinn einfaldi sannleikur í öllu moldviðri guðfræðivísind-
anna. Ég hugsa mér hinzta dóminn nokkurn veginn eins
eS í Matt. 25. Þar gengu menn ekki upp á neinum guð-
æðilegum játningaskírteinum, heldur á því, hvernig þeir
ofðu komið fram við hina minnstu bræður. Hinir góðu
3onar voru þeir, sem þroskaðir voru í mannúð. En ekki
svo mikið sem minnzt á Ágsborgarjátninguna né farið
a sPyrja menn út úr trúfræði.
^Það er vitanlega miklu örðugri leið, að frelsast í það
verða almennilegir menn, en að frelsast fyrir trú á
^ staf. En ég hygg, að fyrri frelsunin sé sú, sem ein-
yorja þýðingu hefir, en hin síðari enga. Og þó að það sé
urkennt, að jafnvel hina beztu menn skorti mikið á
’ að ná Kristsfyllingunni, sem Páll talar um, þá hygg
tg’ óhætt megi trúa því, að langlundargeð Guðs sé
svert meira en sr. Sigurbjörn og trúbræður hans ímynda
og einhver ráð muni hann hafa til að koma börnum
mUm tii nokkurs þroska um síðir. Og alveg fráleitt, að
e.ann brenni þau í eldstónni í kjallaranum til eilífðarnóns,
ns og þessir menn hafa yndi af að hugsa sér.
U 1 þessu sambandi verður að gera sér grein
Ppruju guðs- fyrir því, í hverju hin raunverulega guðs-
tu*idarinnar. vitund er fólgin. Hún er ekki fólgin í
Urn neinni ytri opinberun, fomum frásögnum
til ^smSum á honum né tilraunum til að sanna
1 eru hans. Allt slíkt er mjög óraunverulegt og þýðingar-
s fyrir trúarvitund mannsins, meðan hann kemur því