Kirkjuritið - 01.01.1951, Side 52

Kirkjuritið - 01.01.1951, Side 52
50 KIRKJURITIÐ ekki í samband við neitt í sjálfum sér. Sú guðfræði, sem leggur megináherzluna á algeran mismun skaparans og hins skapaða, útilokar því alla opinberun og gerir alla frelsun að meiningarleysu. Hin eina sanna guðsþekking fæst með andlegri reynslu. Hún er fólgin í því, að einstaklingurinn öðlist vitund um hið dýpsta og sannasta eðli sitt. Þangað hafa allir miklir trúarbragðahöfundar sótt opinberanir sínar. Tilfinning mannanna fyrir ófullkomleikanum og þrá þeirra eftir hinu fullkomna, sem er eitt og hið sama, baráttan fyrir því að öðlast eilíft líf, hugsjónin sem heillar, allt þetta er fyrst og fremst grundvöllur og uppspretta allrar guðsopinber- unar. Það, að mennirnir leita Guðs, sýnir, að þeir geta ekki án hans verið og að hann á hlutdeild í eðli þeirra. Guð er lífið hið æðsta, sem þeir þrá. Að segja það, að Guð sé til, þýðir þá það, að guðlega reynslu sé unnt að öðlast. Frelsunin eða réttara sagt end- urfæðingin er sú umsköpun sálarinnar, sem fram fer, þegar maðurinn tekur að lifa samkvæmt æðstu þrám sínum og skilningi á hinu fagra, sanna og góða. Engin önnur frelsun hefir neina þýðingu eða tilveru nema í ímynduninni. Hitt er líka jafn skiljanlegt, að andleg reynsla þeirra, sem lengra eru komnir á þessari braut, getur hjálpað þeim, sem leitandi eru, og vísað þeim veginn, en þó því aðeins að einhverjir snertipunktar séu milli hins andlega þroska, einhver sameiginlegur skilningur. Þannig getur Kristur aðeins hjálpað þeim, sem trúað geta því, að skap- arinn sé hinn himneski faðir og að elskan sé uppfylling lögmálsins. Verði hvorki þessarar elsku vart né trúar á föðureðli Guðs, er sá kristindómur fánýtur. Þess vegna hefir mér ávallt þótt mjög tortryggileg „frelsun" þeirra, sem einkum skelfast reiði og refsidóma Guðs, og halda, að Guð sé í þessu efni hálfu miskunnar- lausari en nokkur jarðneskur faðir. Eins og kemur i ljós í Faðirvorinu, þarf fyrirgefning fyrst að verða mönnum sjálfum eiginleg áður en þeir geta öðlast nokkra verulega

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.