Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 69

SAMBAND SÁLAR OG LÍKAMA 67
legu stefnu. Vinnuaðferðir hennar munu áfram verða ríkj-
og faera mannkyninu enn marga blessunarríka ávexti.
n.
Þessi stefnubreyting frá hleypidómum miðaldanna til
iutlaegra rannsókna nútímans hafði þó einn ágalla í för
uieð sér. Hún leiddi til þess, að það, sem ekki varð mælt
eg vegið eða séð í smásjánni, var vanrækt og jafnvel lít-
svirt. Mannslíkaminn í heilbrigðu og sjúku ástandi var
rynnsakaður vef fyrir vef, en sálin gleymdist. Athugun
^alarlegra fyrirbrigða heilbrigðra og sjúkra varð útundan
JJæknisfræðinni. Þau voru þegjandi sniðgengin eða þeim
yinlínis forkastað sem óvísindalegu verkefni, er ekki sæmdi
s°nnum rannsóknamönnum að fást við. Þessi efnishyggja
^krdsfræðinnar hefir háð henni fram á þennan dag.
Sjúklingur með lungnabólgu naut fullrar viðurkenning-
ar Jseknisins. Orsök hennar er sýkill, sem sést í smásjá,
°S skernmdir þær, sem hann veldur í limgunum, eru þekkt-
ay til hlítar. Þar er allt á hreinu. öðru máli gegndi um
sjúklinga, sem ekki höfðu upp á neinar líkamlegar
a ymmdir að bjóða, en þjáðust samt, en þeir hafa verið
Jolmargir á öllum tímum. Þeir kvarta í sífellu, en hin ná-
®masta athugun og mæling leiðir ekkert líkamlega
J kt í ljós. Slíkir sjúklingar urðu olnbogaböm læknis-
oinnar og um leið hin slæma samvizka læknanna.
vj^eiki þeirra varð ekki með öllu vefengdur, en hann
i^f ^ess eðlis, að læknir með virðingu fyrir sér og vís-
agrein sinni vildi helzt ekkert við hann kannast.
ir • annlS hafa starfrænir taugasjúkdómar lengi verið þym-
kJ. augUm lækna. Hinn mikli fjöldi sjúklinga með þessa
að ^ geiar verkum, að það hefir aldrei verið hægt
b °ka augtmum til fulls fyrir tilveru þeirra. Þeir vom
vjg a °g kröfðust hjálpar. Samt sem áður var erfitt að
Sein rkenna þá. Þeir voru hálfgerð móðgun við mennina,
v^kkert viðurkenndu nema það, sem mælt varð og
a efnislega vísu. Sjúkdómum þeirra vom að vísu