Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 87

PRESTAFUNDUR í HELSINGFORS
85
®ygingum, sem önnur mál láta í Ijósi með forsetningum.
versu föllunum skuli beitt, er mjög erfitt að læra. Líktu
þa^narnir heilabrotum útlendinganna um fallbeyginguna við
; , ’ ef margfætlan ætlar sér alltaf að hugsa um og reikna út,
Vern fótinn hún ætli að stíga.
a ílutti herbiskup landsins, J. Björklund, fróðlegt erindi um
han^ fÍnns^u Prestastéttarinnar og finnsku kirkjunnar. — Lýsti
n Því, hversu erfitt hafi verið fyrir finnsku æskuna að
íiest,a menntaveSmn> er landið laut erlendum yfirráðum og
við /r. skuiar landsins voru sænskir. — Allur almenningur átti
til . ngan h°st að búa og því óhægt um vik að kosta æskuna
nams. Staðreyndin var líka sú, að flestir æðri embættis-
Umnn landsins voru útlendingar, eða af erlendum uppruna. En
betr°^ 6^tÍr sitíustu aldamót hefir mjög breytt um til hins
ra’ hvað þetta snertir. Með vaxandi sjálfstæði hefir þjóðar-
stétr m Vakna® °S menntun orðið almennings eign. — Presta-
ern- ^ finnslía hefir ekki hvað minnst átt hlut í þeirri þjóð-
vörgSValínÍngU’ sem sengið hefir yfir landið, og stendur hún
ein ■ 6ltlíÍ einungis um sameiginlegan kristinn arf, heldur
Um Það, að finnsk þjóðareinkenni fái að njóta sín. Eitt
j^gap1’ Sem Prestastéttin finnska lagði höfuðáherzlu á í menn-
i ' °S Þjóðernisstarfi sínu, var að setja á stofn bókasöfn
gj m hyggðarhverfum landsins. Einkasafn prestsins var
vig 911 Sa st°ín. sem byrjað var með, en síðan bættu aðrir
siíkr~~K^lnltennÍie®ar VOru ott hugmyndir almennings um gildi
®ski h ,°nasatna- Sagði biskupinn sögu um það, sem gerðist á
inn .eimili hans. Faðir hans var prestur, og hafði hann mik-
fjarl U?a a Slíkri hókasöfnun. Dag nokkum kom maður úr
°g rT^rÍ Sokn 1 heimsókn. Meðan þeir ræddust við, komumaður
VarðrGStur’ veitti sá síðamefndi því athygli, að komumanni
°g t(.° þtið til hins myndarlega bókasafns. Þetta gladdi prest,
gQgJ' kann því að fræða komumann um safnið og þær mörgu
hafði *kur. sem það hafði að geyma. — Er hann um stund
því aðatið dæiuna ganga um þetta efni, vék hann orðum að
einni hresturinn í þeirri sókn, sem komumaður var úr, myndi
ekki ^p61ga allmyndarlegt bókasafn. Nei, komumaður hélt nú
Hann . restur var hálf undrandi, en komumaður bætti við:
Sem st 6íir keldur enga þörf fyrir slíkt, hann veit og man allt,
endur í bókunum. — Um finnsku kirkjuna almennt sagði