Kirkjuritið - 01.04.1951, Qupperneq 20

110
KIRKJURITIÐ
fela þjónandi prestum nokkur kennslu- og skólastörf uffl
leið og kjör þeirra yrðu bætt.“
Ennfremur voru haldnir safnaða og héraðsfundir um
málið og hvarvetna andmælt tillögum launamálanefndar.
Má rétt til dæmis nefna hina fyrstu ályktun, sem gjörð
var að Hofi í Höskuldsstaðaprestakalli á kjörfundi. En
hún var á þessa leið:
„Fundurinn lýsir sig mótfallinn tillögum launamála-
nefndar um fækkun presta, telur það muni lama störf og
áhrif kirkjunnar að ætla prestunum svo stór umdæmi til
þjónustu, að telja mætti, að mannlegu þreki yrði ofvaxið
að rækja starfið, svo í góðu lagi væri.
Ennfremur vill fundurinn benda á, að jafnvel þó þessar
tillögur launamálanefndar séu miðaðar við það, að sam-
göngur hafi batnað til muna með akfærum vegum og f jölg-
un bíla, þá eru enn stór svæði á landinu, sem ekki er unnt
að nota þessi farartæki langan tíma ársins, og téðar bfl*
ferðir langar leiðir eru stór útgjaldaliður fyrir þann, sem
þarf að kaupa, enda virðist fundinum, að með tilliti tfl
væntanlegra launakjara presta, eins og þau eru ákveðin
af launamálanefnd, verði um hverfandi lítinn sparnað að
ræða.“
Auk þessa söfnuðu menn undirskriftum til Alþingis gegn
prestafækkuninni, og urðu þær á sjötta þúsund. Loks
bárust hlutaðeigandi þingmönnum áskoranir úr þeim
prestaköllum, er niður skyldi leggja, um það, að presta-
köllin fengju að haldast áfram sem sjálfstæð prestaköll.
Alþingi tók fullt tillit til þessa skýra og eindregna þjóð-
arvilja, og varð prestafækkunin þar með úr sögunni um
hríð.
Engin minnsta ástæða er til þess að ætla, að þjóðin
hafi síðan skipt um skoðun. En reyna mætti að spyrja
hana á ný, m. a. fólkið í þeim prestaköllum, sem ætlast er
til, að lögð verði niður. Annars væri það undarlegt af
þjóð, sem vill vera kristin, að fækka prestum sínum að
sama skapi sem henni f jölgar.