Kirkjuritið - 01.04.1951, Qupperneq 58

148
KIRKJURITIÐ
Að endingu vil ég geta þess, að ég fékk mjög vinsamlegt
bréf frá séra Magnúsi Guðmundssyni ferðafélaga læknisins. í
því biður hann mig að afsaka við hlutaðeigendur ýmislegt,
sem um getur í ferðasögu læknisins. Hefir hann eflaust fundið,
að ýmislegt, sem þar er sagt, hefði betur ósagt verið. Vona ég,
að svona skrif sjáist aldrei oftar í Kirkjuritinu.
Sigurjón Jónsson.
Skýringar og athugasemdir
við grein séra Sigurjóns Jónssonar.
1. í Hofteigsprestakalli eru 3 sóknir, en þegar ferðasaga
mín var rituð voru þar tvær kirkjur. Möðrudalskirkja var þa
í smíðum.
2. Kirkjusókn á Sleðbrjót. Svar við spurningu sr. Sigurjóns:
Já, svo sannarlega ætlast ég til að fólk komi í kirkju tvo daga
í röð, þegar sérstaklega stendur á. Kirkjuráðið, en biskup er
formaður þess, hefir að vonum mikinn áhuga á trúmálum og
að efla kirkjulifið. Það sendi okkur til að ræða þessi mál við
hina f jarlægu söfnuði, af því að það treysti okkur til þess. Við
vorum á ferð í þjónustu kirkju lands vors og höfðum búið
okkur undir að gefa fólkinu það bezta, sem við áttum völ a
í þeim efnum. Hvað sem um frammistöðu okkar má segja og
hvað sem áhuganum líður, þá var það makleg og viðeigandi
kurteisi við biskup og kirkjuráð, að svo margir léti sjá sig a
hverjum stað, að vel væri messufært. Ég á annars erfitt með
að trúa því, að hver einasti maður í sókninni, eldri og yngo,
karlar og konur, hafi farið á f jöll í smalamennsku þennan dag-
Og í því sambandi vil ég biðja sr. Sigurjón og söfnuðinn a^
leggja fyrir sig spurningu: Hefðu erindrekar frá stjómmála-
forkólfunum í Reykjavík ætlað að halda landsmálafund þennan
dag samkvæmt fyrirfram auglýstri ferðaáætlun, myndi þá hafa
verið mannlaust á fundarstað, eða hefði smalamennskunni verið
hnikað lítið eitt til? En því varpa ég fram þessari spumingu,
að á alvarlegustu, mikilvægustu og afdrifaríkustu málum þjóð-