Kirkjuritið - 01.05.1957, Síða 40

230
KIRKJU'RITIÐ
Hennar guðsdýrkun var að gefa og veita
og greiða úr stundarþörf.
En erfitt varð henni einni að sinna
öllu, sem þurfti að vinna,
Hugsar þú ekki, herra, um það,
hnuggin og armædd hún kvað,
að systir mín lætur mig eina
ganga um beina.
Þau bergmála enn um ótal lönd
orðin af Jesú vörum.
Frá efstu tindum að yztu strönd
alls staðar skráir þau Drottins hönd.
Þau líða með blænum um lönd og höf,
og lífið þau mælir við hverja gröf.
Og talar í tímanna táli og nekt,
tárum og þrautum og sekt:
Eitt er nauðsynlegt.
Þeir búa með oss um ár og aldir
andar systranna beggja.
Þeir kveikja vonir og vekja þrótt
og viljann til framkvæmda eggja.
Mörtueðlið til ytri dáða
eflt hefir dug og þor.
En á vegum þeim eru villigötur,
þar verða oft blóðug spor,
En María kallar: Komið bræður
og krjúpið með mér.
Hér fáið þér traust og trúarþrótt,
sem tárin þerrar og breytir nótt
í sólríkan sumardag.
Hann stillt getur æðandi storma og él,
og straumana bundið og fjötrað Hel.
Hann flutt getur fjöll úr stað.
Vitið, hvernig frá hverri gröf
er hvíslað út yfir láð og höf,
og lífið talar í táli og nekt,
tárum og þrautum og sekt:
Eitt er nauðsynlegt.
Krístján Sig. Kristjánsson