Kirkjuritið - 01.12.1958, Qupperneq 17

KIRKJURITIÐ
447
veru ekki sandur einn, heldur dýrmæt, ræktanleg jörð. Spumingin leitar á:
Hvers vegna er ekki meira gert að ]>vi að bæta lifsskilyrði fólksins? Hvers
vegna eru auðsuppspretturnar ónotaðar? Hvers vegna lifa þúsundirnar
enn sem Bedúínar, svo sem forfeður þeirra fyrir mörgum öldum? Að
sjálfsögðu er hér um að ræða hið mikla vandamál Arabalandanna, vanda-
mál, sem á að verulegu leyti rót sína að rekja til lífs og trújarskoðana
Arabanna sjálfra. Allah hefur ákveðið og gjört allt svona — og fyrir því
má engu breyta, allt verður að standa í stað. Þetta fólk fær eigi skilið,
að framfarir og nútímatækni sé hamingja, en ekki böl. En það verður
ekki hafið upp úr dal eymdar og örbirgðar með gjöfum og styrkjum, þótt
sprottnar séu af góðum hug og göfugum, því siður með sendingu bryn-
varðra bifreiða, flugvéla eða annarra nýtizku vopna. Veigamesta hjálpin
mundi vera fólgin í stórkostlegum áformum og því næst framkvæmdum
að hagnýtingu hinna miklu náttúruauðæfa þessara landa, einnig stór-
aukinni fræðslu á meðal fjöldans, en gizkað er á, að ekki séu nema 20
af hundraði læsir í Arabalöndunum. Libanon, þar sem um helmingur
ibúanna er kristinn, hefir sérstöðu meðal Arabarikjanna. Þar er yfirleitt
meiri framtakssemi, skipulagning og menningarbragur. Hvað ofan á verð-
ur í átökunum, sem þar geisa, skal engu spáð.
En þegar til Israels kemur, er munurinn stórkostlegur, enda þótt ]>vi
sé ekki gleymt, að þaðan varð mikill fjöldi Araba að hverfa fyrir fullt
og allt.
f ísrael er markvisst unnið að viðreisn landsins. Sameignarþorpin
(kibbutz) þróast, og ibúamir þar una glaðir við sitt. Auðæfin eru sótt i
moldina, hversu mikið, sem annars þarf í sölurnar að leggja í erfiði og
fjármunum. Þar er fólk, sem ekki lætur sér nægja hin strjálu strá, sem
sjálfkrafa vaxa í auðninni. Nei, uppskeran fæst oft á ári. Þar eru fjöll-
in iðjagræn af nýgróðursettum skógarreitum. Verksmiðjur og livers konar
iðjuver þjóta upp víðs vegar. Allt ber vott um hagsýni, dugnað og fram-
takssemi og landið er fagurt og frjósamt. Trén byrja að blómgast í janúar,
og í marz berst um loftið ilmur appelsínu- og möndlutrjáa.
Ásar og hæðir verða eins og glitofnar ábreiður yfir að lita, þar sem
anemónur og dimmrauðar valmúur blómgast. Og svo haustið með upp-
skeru af viðlendum ökrunum, sem hvarvetna blasa við augum. Trén svigna
undir margvíslegustu tegundum ávaxta, en yfir allt hvelfist himinninn,
heiður og blár, og veðrið er unaðslegt.
fsraelsriki, sem á 10 éra afmæli á þessu vori, getur vissulega með stolti
bent á framfarirnar í landi sínu, framfarir, sem eru ævintýri likastar. Og
orð hins hebreska leiðsögumanns okkar, þau, er hann mælti til okkar um