Kirkjuritið - 01.01.1960, Blaðsíða 35

Af öllu hjarta ...
1.
Sagan af kanversku konunni er ein þeirra frásagna N.T.,
sem sanna, að hér er um sannar og raunverulegar frásagnir að
ræða, en ekki tilbúnar helgisagnir.
En það er eins og svo ótrúlega marga langi til að halda því
fram, að N.T. sé óáreiðanlegt — meira og minna tilbúningur.
Ef til vill er það af því, að þeim finnst það gera til þeirra aðr-
ar kröíur, bæði um trú og siðgæði, en þeir eru fúsir til að
fylgja bæði í orði og verki.
Hvað um það.
Hér birtast að vissu leyti aðrir drættir í mynd Jesú Krists
en oss eru venjulegast hugstæðastir. Oss finnst hann ekki laus
við strangleika — það liggur við borð, að hann vísi hinni marg-
reyndu og örvæntingarfullu móður frá sér. Samúð vor er fyrst
°g fremst með henni —■ eins og sagan er sögð. Hún átti sann-
arlega bágt. Dóttir hennar var haldin af þungbærum sjúkdómi.
sern engir kunnu tök á að lækna. Enginn getur vegið né metið,
hvað hún hefur vafalaust verið búin að líða fyrir hana og ef
111 vill með henni. Tár hennar, andvökur og erfiði!
Hvers vegna brást Kristur ekki þegar við henni til hjálparV
Hann sá þó á einu augabragði eymd hennar í hendi sér — og
hann þurfti ekki annað en segja eitt orð — bjóða, að stúlkan
yrði heil — og þá varð hún það.
^ess í stað lætur hann vesalings stúlkuna eins og eiga sig
líkt og hann sjái ekki eymd hennar, eða kenni neitt í brjósti
um hana.
Konan verður að ganga ríkt að honum og sárbiðja hann
líknar. Þá fyrst verður hann við bæn hennar.
2.
Lífið er fullt af þrautum og mæðu. Þess þarf ekki að taka
dæmi — þau eru ajis staðar fyrir augum vorum.
En Guð virðist svo oft ekki heyra hjálparköllin — eða vera
SV0 seinn til þess að minnsta kosti.