Kirkjuritið - 01.01.1960, Side 48

42
KIRKJURITIÐ
mundsson. Bak við þá biskuparöð er langur tími, en ætíð þann
tíma var meðhjálparinn við Hjaltastaðakirkju sá sami.
Síðustu árin átti Geirmundur við sjúkdóm að stríða, sem
leiddi hann að lokum til dauða. En hann lézt á sjúkraskýlinu
á Egilsstöðum 28. marz síðastliðinn. Ég vil leyfa mér ag flytja
honum þakkir fyrir hönd kirkjunnar á Hjaltastað, fyrir dygga
og merkilega þjónustu. Ég flyt honum einnig mínar persónu-
legu þakkir fyrir þessi þrjú ár, sem við áttum samleið.
Ég veit, að vel hefir verið tekið á móti þessum trúa, gamla
manni, er hann lagði í sína síðustu för út yfir hafið mikla og
víðfeðma, til sólstrandarinnar, Þar er vítt og heiðskírt yfir,
því að sá, sem sagði: „Komið til mín, allir þér, sem erfiðið og
þunga eruð hlaðnir, og ég mun veita yður hvíld“, stendur þar
á ströndinni og býður öllum til sín, er kallið mikla kemur, í
kærleika sínum og náð. Hjá honum hefir meðhjálparinn, sem
svo lengi gegndi starfi í húsi hans, hlotið laun sinnar þjónustu.
E. Þ. Þ.
Á legsteini í gamalii enskri kirkju er aðeins höggið þetta eina orð:
„Miserrimus— „hinn aumasti". En í Katakombunum í Róm, þar
sem kristnir menn héidu guðsþjónustur á ofsóknartímunum og þús-
undir eru grafnar, er þetta rist yfir einum legstaðnum: „Felcissim-
us“ — „hinn sælasti".
Hafnsögumaður var að því spurður, hvort hann þekkti öll sker-
in við ströndina. „Nei, nei“ svaraði hann. „þess gerist heldur engin
þörf, mér er nóg að vita, hvar er örugg siglingaleið‘“.
Sjómaður nokkur sagði eitt sinn við félaga sína: „Þið megið segja,
hvað sem ykkur sýnist, strákar, og hlæja að mér eins og ykkur þókn-
ast. En vegna þess, að ég hef tekið trú á Krist, hef ég ekki eytt
grænum eyri á kránni í hálft ár, og hugsa alltaf skýrt, sé aldrei tvö-
falt, og er síglaður og starfhæfur."
Allar vísindalegar framfarir hafa átt rætur að rekja til djarflegs
hugarflugs. — Jolin Dewey.
Gufan er engu öflugri nú en hún var fyrir hundrað árum — að-
eins betur hagnýtt. — Emerson.