Kirkjuritið - 01.12.1962, Qupperneq 21

KIRKJURITIÐ 45J
um úr liungri, er glæpur að kosta ekki því sem unnt er til að
sefa það.
J esús Kristur liefur bent á einu leiðina, sem fær er til öryggis
og farsældar á jörðunni: „Þér eigið að elska liver annan, eins
og ég lief elskað yður.“
Enginn öruggur friður verður keyptur með fé né saminn með
vopnum.
Friður morgunsins og kyrrð kvöldsins í sinni ríkustu mynd
eru ímynd þess friðar, sem öllum friði er æðri og sumar manns-
sálir öðlast þegar í þessu lífi. Þeir fáu menn hafa oftast sæzt
við Guð og menn eftir margs konar raunir og miklar þrenging-
ar. Gleðin og góðvildin ganga þeim nú sín til livorrar liandar,
og þeir bera með sér frið í liverju spori.
('»11 getum vér átt ofurlítinn þátt í að friða lieiminn. Með
bænum vorum. Og vaxandi skilningi, samúð og sáttfýsi í garð
allra manna.
Jólanóttin eflir þessa þrá, vekur þessa drauma. Þrátt fyrir
allt er liún fegursta fyrirheitið um framtíð mannkynsins.
GleSileg jól!
Rústir, sem hrópa
Æðstu menn miðstjórnar Alkirkjuráðsins, þeir: Dr. Frank-
lín Clark Fry, New-York, forseti, dr. Ernest A. Payne, Lundún-
um, varaformaður og dr. W. A. Visser ’t Hooft, Genf, aðalritari,
sendu frá sér eftirfarandi yfirlýsingu 23. október, þegar Banda-
ríkjamenn liófu aðgerðir sínar vegna eldflaugastöðvanna á
Kúbu:
— Með tilliti til yfirlýsinga, sem gerðar liafa verið á þingum
Alkirkjuráðsins, liafa nefndir og forráðamenn Alkirkjuráðsins
all-oft látið í ljós hryggð sína og áhyggjur út af einliliða liern-
aðaraðgerðum einhverrar ríkisstjórnar í garð annara stjórna.
Forráðamenn Alkirkjuráðsins telja sér þess vegna skylt að láta
í ljós liryggð sína og þungar áhyggjur sakir þeirra aðgerða, sem
stjórn Bandaríkjanna liefur talið sér nauðsynlegt að grípa til
varðandi Kúbu og vonar af alhug að sérliver ríkisstjórn, sem
þetta varðar, sýni ítrustu stillingu (restraint) til að forðast frek-
ari spennu í alþjóðainálum.