Kirkjuritið - 01.12.1962, Side 23

KIRKJURITIÐ
453
Andstyggð ómennsku ítalanna, þegar þeir eitruðu vatnið í
Abbesiníu-styrjöldinni gekk fram af mörgum í þann tíð. Nú er-
um vér farnir að venjast því og liættir að fást um það, þótt
stórveldin eitri andrúmsloftið meir og meir svo að kalla daglega
með sprengjutilraunum sínum.
Og vér leiðum vart liugann að því livað unnt væri að bjarga
mörgum milljónum mannslífa og fegra og bæta heiminn með
þeim ógrynnum af fjármúnum, sem sóað er í vígbúnaðarkapp-
hlaupinu.
En meðfylgjandi mynd, sem tekin er úr amerísku trúmála-
riti, lýsir betur en orð, því, sem í vændum er, ef stórveldin taka
ekki upp nýja stefnu — sem engar horfur eru á að þeim komi
til hugar að gera eins og sakir standa.
Þetta eru myndir frá japönsku borgunum Hirosliima og Na-
gasaki, eftir að atomsprengjunni var varpað á þær árið 1945.
Og nú eru til sprengjur, sem eru mörgum milljónum sinnum
kraftmeiri.
Hvað stendur eftir austan liafs eða vestan, þegar þeim hefur
verið varpað? Og liveriir búast við eða langar til að lifa af þann
hildarleik?
Getum vér Islendingar aldrei lært að lýsa hryllingi vorum og
andstyggð á þessum vopnum, hverjir sem státa af þeim og ógna
með þeim.
Ég minnist þess ekki að hafa nokkru sinni minnzt svo á her-
þjónustu við útlending, að bann liafi ekki talið oss allra þjóða
sælasta, að þurfa ekki að æfa vopnaburð.
En fer ekki friðarást vor minnkandi með bverju ári? Er
ekki svo komið að oss finnist að vér þurfum endilega að frelsa
heiminn með einhverju stórveldi — og þá að sjálfsögðu með
bvaða vopnum, sem þau grípa til?
Ég skal með gleði taka þetta aftur, ef það er ofmælt — ef
friðurinn og bræðralagið er oss fyrir öllu innanlands og utan.
Vér höfum þá þrátt fyrir allt rétt til að líta á oss sem stór-
veldi eins og vitur maður liefur sagt að vér gerðum allir ævin-
lega.
Merkilegur vilnisburSur
I erindi því — / upphafi var orSiS — sem dr. Sigurður Nor-
dal flutti á háskólahátíðinni 7. 10. 1961, segir liann: — Jón