Kirkjuritið - 01.12.1962, Qupperneq 28

458
KIRKJURITIÐ
dásamleg samsvörun í andlitinu öllu. Það var eins og andlitið
væri að öllu samanlögðu of mikið til þess, að menn gætu al-
mennilega samþykkt að hann væri fríður. Það var eins og nið-
urbælt f jör blossaði annað slagið í augunum, og þægileg glað-
værð og þung alvara toguðust á í svipnum. Hann var ekkert
meira en í meðallagi gefinn, en allt var trútt í liann spunnið,
og bonum notuðust eigin bæfileikar til blítar, því að liann var
mjög auðmjúkur í anda og viðurkenndi almáttinn. Pétur var
viðurkenndur snillingur að hjálpa konum á barnssæng. Fram-
an af bans ævi var lítið um þekkingu slíkra lækna og yfirsetu-
konur ólærðar; kom hans frábæra lægni og fúsleiki sér þvi
mjög vel. 1 eitt skipti var það, að Pétur var á ferð í Norður-
Þingeyjarsýslu, og fór liann eigi alllangt þar frá, er kona lá
á sæng, og sem yfirsetukonur gátu ekki hjálpað. Hafði samt
verið sent eftir lækni inn á Húsavík, en lítil von fyrir, að kon-
an lifði svo lengi að það kæmi að liði. En þá fréttist að Pétur
væri staddur í nágrenninu. Var þá strax sent í veg fyrir bann
og hann beðinn að reyna að bjálpa; og er hann var kominn
til sögunnar, þá brá svo við að barnið fæddist, og allt breyttist
til eðlilegs háttar og vellíðunar. Löngu seinna spurði ég Pét-
ur um þenna atburð og um sannleiksgildi sögu þessarar, og
bvað bann liefði gert. Hann sagðist ekkert bafa gert í því til-
felli nema að biðja fólkið að lofa sér að vera einum með kon-
unni dálitla stund. En þá sagðist bann liafa kropið niður við
rúm konunnar og beðið Guð af öllum mætti sínum, í auðmýkt
og bjartans einlægni að láta nú sín almættisálirif greiða úr
þessum vanda, og lofa sér að vera vitni að lífeðlisáhrifum lians,
og að geta notið þeirrar náðar ásamt ástvinunum að gefa bon-
um dýrðina. Og stöðugt bað hann í fullri vissu um bænheyrzlui
þangað til fjölgaði án þess að liann snerti konuna. Og oftar
sagði bann að sér liefði veizt náð til þess að komast í það sani-
band við almáttinn, sem hefði greitt allan vanda undir líkum
kringumstæðum.