Kirkjuritið - 01.11.1963, Blaðsíða 20

402
KIltKJUltlTIÐ
Þjálfunardeild fyrir lamaða og fatlaða lók til starfa á þessu
ári. Yfirmaður Jiennar er Haukur Þórðarson, sérfræðiiifíiir í
orkulækningum. Er mikils vænzt af þessu lijálparstarfi.
Brautryðjendum og stjórnarmönnum BSlB verður aldrei
fullþakkað. En þeir liafa og notið þess að allur landslýður Iief-
ur skilið og rnetið ótrauða baráttu þeirra. Þórður Benediktsson,
forseti SÍBS minnist þess þakklátlega í ávarpi frá sambands-
stjórninni:
„I tuttugu og fimm ár liefur samband vort nolið vináttu,
skilnings og ríkulegs stuðnings allrar þjóðarinnar“.
Svo mun lialdast á meðan SÍBS lýist ekki í þjónustu sinni
við sjúka menn og lijálparþurfa. Og megi það aldrei verða.
Björgunarstarf, sem enn bíður
Ef börn eða fullorðnir týnast, |)ótt ekki sé nema nokkrar
klukkustundir, þykir sjálfsagt að liefja leit og spara ekk-
ert til að bjarga þeim úr liáska, ef unnt er. En svo undarlega
vill tiJ að vér getum á stundum látið oss í léttu rúmi liggja
og ekkert liafst að, þótt fólk fari sér að voða fyrir augunum a
oss. Hrisstum í mesta lagi liöfuðið.
Árlega leggja stúlkur — sumar barnungar út á braut vænd-
iskvenna, einkum í böfuðborginni. Fyrst skömm skref, en brapa
fljótlega meir og meir undan brekkunni. •
Þetta vitum vér öll. Við og við er sagt, að eittbvað verði að
gera, annað en senda eina og eina til hælisvistar í Danmörku.
Og allir vita, bvað þarf að gera — ekki vantar það.
Reisa, til að byrja með, lítið skólalieimili — fagran uppeldis-
stað — fyrir 15—20 stúlkur og knýja þær, sein mestar líkur
eru til að unnt sé að koma til fulJs á réttan kjöl, til að dvelju
þar tvö til þrjú ár við nám og starf — í heilnæmu andrúmsJofti-
Engin begning kemur liér til greina. Eingöngu endurbætt
uppeldi, aukin fræðsla til munns og lianda — fyrst og síðast
björgun úr ógöngum og lijálp til sjálfslijálpar.
AUir eru sammála um að framkvæmdir mega ekki dragast,
en þær dragast samt ár frá ári. Mestu varðar að stjórnarvöldin
viðurkenni, að þessi skólinn kallar livað mest að og leggi 1)V1
fram nægilegt fé til þess að liafist verði handa um að reisa
liann.