Kirkjuritið - 01.04.1964, Síða 35

KIRKJURITIÐ
177
1 kvæðinu: Sigling inn Eyjafjörð, segir Davíð:
Þó finnst mér ást mín öll
unaður minn og þrá
tengd við hin fögru fjöll,
f jörðinn og sundin blá ....
„En sá, sem heitast ættjörð sinni ann,
mun einnig leita Guðs — og nálgast liann“.
Ast Davíðs á þessu þrennu, sem hér um ræðir, brýzt eins og
eldur fram í Ávarpi Fjallkonunnar 17. júní 1954
Enn má heyra aldaþytinn
æða gegnum söguritin,
lieyra íslenzkt brim og bál
bylta sér í minni sál.
Ennþá tala tindafjöllin
tungumálið, sem við skiljum.
Boða landsins börnum frið,
benda sálum — upp á við,
þekkja hverja þrá og fögnuð
þjáningum og gleði mögnuð,
þekkja liverja þjóðarsorg.
Þau eru Islands liöfuðborg.
A tunga þessara skálda eftir að verða Islands börnum óskiljan-
leg eftir tiltölulega fáa áratugi eða aldur?
Tungan er í hœttu
Margir gera hróp að þeim sextíu mönnum, sem nýlega skor-
uðu á hið liáa Alþingi að koma í veg fyrir að landsmenn byggju
að sjónvarpi liermannanna á Keflavíkurflugvelli. Því að oss
Víen til vansæmdar að þiggja það, enda stafaði og menningu
v°rri háski af því að láta það vera eitt um liituna.
Engu var líkara en ýmsum fyndist þessir menn vera liálf-
gerð’ir flugumenn í garð frelsisins og liinnar ,,sönnu“ menning-
12