Kirkjuritið - 01.06.1964, Side 6

244
KIR KJ UR]TIÐ
stæðum einir uppi með erfiðleika vora og harma. Vér fengum
eigi skilið, livers vegna slíkt mótlæti var látið oss að liendi
hera, og vér gátum eigi séð, hvern tilgang slíkt gæti haft. En
oss fannst vér ætla að liníga undir byrðinni. Himininn sýnd-
ist læstur, að minnsta kosti hiddi einliver móða hann algerlega
sjónum vorum. Og þó var þráin ef til vill aldrei meiri en þá
eftir Guði, eftir að verða var við elsku hans og afskifti. En
liversu sem vér leituðum, lánaðisl það ekki. Allar hugsanir
vorar leiddust að þessu: „Sannlega ert þii guð, sem hylur þig“.
Dýpstu vandaspurningamar koma æfinlega lífinn við —-
voru eigin h'fi. Vandamálin, sem sumir fræðimennirnir eru
að brjóta heilann um, raska sjaldnast ró vorri. Vandaspurn-
ingarnar, þær er í sannleika valda skilningi vomm erfiðleik-
um, eru ekki fundnar upp í fræðikerfum, heldur réttir lífið
þær að oss. Og ég þykist sannfærður um, að ef vér vildum sýna
og gætum sýnt hver öðrum fulla einlægni og tækjum að tala
saman um hina lielgustu liluti, þá yrðum vér öll — eða flest-
öll — ásátt um það, að eitt hið furðulegasta vandamál trúar-
lífsins sé sett fram í þessum orðum textans: „Sannlega ert þú
Guð, sem hylur þig, Israels Guð“.
Þessi vandaspurning getur horizl lil vor eftir mjög mismun-
andi leiðum, og bæði þú og ég getum orðið liennar varir, þótt
mjög svo ólíkt standi á fyrir okkur. Stundum finnst oss það
undarlegt og torskilið, hvers vegna Guð opinberar sig mönnun-
um ekki enn áþreifanlegar og gerir þeim vegu sína kunna og
sýnilega. Stundum getur það verið baráttan milli ills og góðs,
sem vekur spurninguna. Hið illa virðisl verða ofan á og hið góða
fara lierfilega halloka. Hví skerst Guð þá ekki beinlínis í leik-
inn? Eða j)ú kannt að liafa fundið sárara til þessa út af þinni
eigin mæðu eða hörmum. Þú hefur ef til vill staðið uppi í þung-
um raunum og hrópað lil Guðs, en liann hefur sýnzt vera svo
langt í burtu. Þér fannst þú mundir geta borið byrði þína,
liversu þung sem hún virðist vera, ef eitthvert ljós skini á veg
þinn, ef þú fengir að sjá Ijós merki þess, að þrautir þínar og
harmar væru einn liðurinn í gæzkuríkri fyrirætlan Guðs með
oss. Það, sem þér finnst svo óbærilegt, er einmitt þetta: Þú f*1
eigi séð, að þrautir þínar standi í neinu samhandi við Guð og
kærleiksráðstafanir hans. Það, sem kemur trú þinni í mest