Kirkjuritið - 01.01.1965, Blaðsíða 39

KIRKJURITIÐ
33
fundið hlýliugann lijá sóknarbörnum lians í Vestmannaeyjum,
streyina fram og ylja inanni, svo vinsamlega og að verðleikum
er hans minnzt og Jieirra beggja hjónanna.
Þau lijónin voru jafnan sem einn maður og svo góð heim
uð sækja, að liver sem lilut átti að máli, er kom á heimili
þeirra, hlaut að kenna þ eirrar alúðar og hlýju, sem bjó þar
uinan dyra, strax og komið var í lilað. En á heimili þeirra
hjóna var hverjum manni fagnað sem vini og bróður. Og það
fundu bæði menn og fljóð, að vinátta þeirra var meiri en ytri
búningur, það var vinátta, sem náði allt til kjarnans.
Eftir 40 ára trúa prestsþjónustu hefur séra Halldór Kol-
beins lokið störfum sínum liér og reyndar fjórum árum betur,
því að hann var alltaf fyrst og fremst þannig af Guði gerður,
‘*ð presturinn og maðurinn voru órjúfanleg heild. — Og svo
1 byrjun adventunnar fékk hann að ganga inn til fagnaðar
herra síns, þessi bjartleiti, góði maður.
★
KVEÐ NIÐUR LÝGINA
Hvar, seiu lýgin verður á vegi þínmn og þjarmar að þér, þá kveð luma
juður. Því að lýgin manar til liaráttu gegu sér og á það eitt skilið að vera
mðarlaust upprætt. En gættu þess samt vandlega í hvaða anda þú gerir
P^ð: Að þú gerir það ekki með liatri, ofsa né harðleikni, lieldur lireinu
tjarta, heilagri unihyggju, varlega, allt að því af meðaumkun. Því að þú
'dt þó ekki verða þess valdandi að gróðursetja nýja lýgi í stað þeirrar,
Sein "PPrætl er, né fremja sjálfur ranglæti, sem orðið gæti til að vekja
UPP "ýjan lygara. — Thomus Carlyle.
sem mænir til stjarnanna, nær að vísu ekki takmarkinu. En hunn á
vegar víst að komast hærra cn sá, sem miðar allt við kjarrið.
Philip Sidney.
3