Kirkjuritið - 01.01.1965, Blaðsíða 40

Gunnar Árnason:
Pistlar
Hornsleinninn
Allir elskum vér Islendingar land vort. Og frelsi þjóðarinnar
er oss öllum lijartfólgið. Vér búum liér úti á lijara veraldar við
meiri velsæld en flestar þjóðir aðrar. Ef krónan væri kóróna
frelsisins — og hornsteinn þess, væri allt fengið og ekkert að
óttast.
En sagan kennir þarfa lærdóma, þótt illa gangi oft að læra
af reynslunni. Hún sýnir og sannar að auðævin tryggja engu
ríki öruggt frelsi. Krösus var talinn auðugasti þjóðhöfðingi síns
tíma og varð þó skattskyldur Kyrosi áður en yfir lauk. Forn
frægð nægir enn síður þjóðum til langlífis. Veldi Grikkja og
Rómverja er langa löngu lirunið í rúst. Margar horgir þeirra
kafnar í sand og allt J>eirra líf fokið eins og haustdreif út í veð-
ur og vind.
Ein J)jóð er liins vegar merkilegt dæmi þess, hvernig Jjjóðir
geta lifað af, J>ótt Jjær búi við hin hörðustu og hörmulegustu
ytri skilyrði, séu meira að segja sviptar því, sem ætla mætti að
kippti alveg fótunum undan tilveru þeirra: sjálfu landinu og
lifi í dreifingu út um allar jarðir. Þetta eru Gyðingar, sem verið
liafa landflótta í tvö Jíúsund ár.
Mörgum hefur fundist Jjað allt að J)ví óskýranlegt undur. En
Sakaría spámaður gaf skýringu á því J)egar á J)eim dögum er
Israelsmenn sneru heim frá Babylon og tóku að endurreisa
musterið og endurheimta landið. Þá hermir spámaðurinn að
J)essi hafi verið orð Drottins til Serúhabels, })jóðleiðtogans:
Ekki meS valdi né krafti, lieldur fyrir anda minn! segir Drott-
inn hersveitanna.
Gyðingar voru J)að sem })eir voru og eru fyrir manndóm
sinn. Trú sína og siðgæði.