Kirkjuritið - 01.01.1965, Blaðsíða 53

KIKKJUIUTIÐ 47
liefðu aldrei verið til, minnugir þess, að sjálfir gerum vér iðu-
^eSa eitthvað h'kt á liluta annarra, vitanili eða óafvitandi.
^3 gera gott verk á sjálfum sér
t*að lilýtur ávallt að vera svo í mannlegu félagi, að nauðsyn
beri til að menn læri að fyrirgefa liver öðrum. öllum er áfátt í
emhverju og hljóta þeir þverbrestir að koma niður á mannfé-
laginu í einhverri mynd. Hvar reyndi líka á bróðurkærleikann,
ef umburðarlyndið væri ekkert né fyrirgefningin.
í*egar vér gætum betur að, sjáum vér, að vér gerum engu síð-
ur gott verk á sjálfum oss en öðrum með fyrirgefningunni. Eng-
lr eru vansælli en þeir, sem aila ævi safna gremju í huga sinn
UieÖ því að velta þar fyrir sér alls konar móðgunum, raunveru-
'eguin og ímynduðum. Með þessu móti verða menn tortryggnir,
^aldlyndir og geðvondir, og vekja um leið sívaxandi andúð
annarra. Þeir einangrast við sína eigin óhamingju. Hatrið verð-
Ur að krabbameini í sálinni.
f*eir, sem hins vegar eiga þann stórleik sálarinnar og rausn
^jartans að geta fyrirgefið, ekki aðeins sjö sinnum, heldur sjötíu
S1nnuni sjö sinnum eins og meistarinn kemst að orði, þeim vex
s,Uani saman andleg hreysti, unz jieir verða ekki framar sárum
saerðir, og enginn hefur löngun til að særa þá. Með hógværð
suini og fyrirgefningarlund snúa jieir liverju vopni, sem að
heiin er beint, gera óvini sér að vinum og vinna margfalda lífs-
gleði að launum. Fjöldamörg ógæfa í einkalífi manna og opin-
beru lífi stafar af Jiví, að menn kunna ekki að fyrirgefa en
liugsa eins og Guðmundur ríki: „Hefna skal, livort sem verður
f>rr eða síðar“. Af þessu sundrast kraftarnir í stað þess að sam-
eiuast í einu átaki.
’,CjF triu á fyrirgefningu syndanna“
^etta talar ský ru máli fy rir jieim sannleika, sem kirkja Krists
ei reist á. Orð lians eru engir óraunsæir draumórar, heldur
Jarnsae vizka, sem vér liöfum jafnmikla þörf fyrir nú í dag og
f>rir 19 öldum.
Jesús kenndi, að Guð væri kærleikur og allt, sem andstætt
'æri kærleikanum fjarlægði oss Guði. Allt lögmálið, sagði liann,
að væri fólgið í tvöfalda kærleiksboðorðinu, að elska Guð af