Kirkjuritið - 01.01.1965, Blaðsíða 88

KIRKJURITIÐ
82
liann var í skóla. En Gráni var samt mjög skólaður. Hann þótti
ágætur brúkunarliestur. Blesi — rauðblesóttur — var reiðliest-
ur séra Bjarna. Hann mátti kallast gæðingur, mjög fjörliár og
ferðntikill og ekki allra að ráða við bann, og lielst ekki snertur
af öðrum en presti sjálfum. En einu sinni lá séra Bjarna á því
að nálgast blut utan frá Þykkvabæjarklaustri, úr kirkjunni, og
sendi mig eftir honum og setti þann blesótta undir mig. Hann
tók mér vara fyrir því að láta liann ekki lilaupa með mig þegar
kæmi, yfir Landbrotsá. En ég gat nú ekki mikið að því gert.
Hann rauk með mig á sprett og hafði ekki neitt við það að
stoppa við Ranalækinn heldur lientist út I liann með mig á
flugferð þar sem við koinum að bonum. Það var nú ekki á
vaðinu, og talsvert dýpra, a. m. k. í kvið þótt vatnið væri ekki
mikið. En liann fór í einni liolskeflu yfir, og þegar liann koni
upp úr, þurrkaði liann mig af sér svo að ég sat á bakkanum, en
Blesi stökk áleiðis lieim að Klaustrinu. En ég náði lionum fljótt,
því að bann var vitur og þægðarskepna, þrátt fyrir sitt mikla
fjör. Svo voru náttúrlega fleiri liestar, eins og t. d. frúarliestur-
inn — en honum kynntist ég nú eiginlega ekki neitt. Það koin
víst enginn á bak honum nema frúin.
Fórstu aldrei í útreiSar eða skemmtiferðir?
Það var nú lítið um það. Þótt aldrei væri snert á neinu verki
á sunnudögum, var ekki mikið um ferðalög neina til kirkju, en
það var nú stutt frá Mýruni að Þykkvabæjarklaustri. Aðeins
einu sinni lield ég að ég liafi farið í skemmtiferð, þennan tíma,
sein ég var á Mýrum. Ég fór upp í Tungu að Búlandsseli, til
Jóns Þorleifssonar, sem þar bjó þá. Hann var góður kunningi
minn, seinna bjó hann í Skál á Síðu.
Fékkstu þá hest hjá séra Bjarna?
Nei, ég bjóst ekki við því, að fá það góðan liest á Mýrum að
mér líkaði við Iiann, svo að ég fór ekki fram á það. Ég fékk
rauðblesóttan liest hjá Guðmundi Runólfssyni í Holti. Ég vissi,
að hann var góður, enda reyndist liann mér vel. Hafði ég mikið
gaman af þessari ferð. Hestlánið átti ég að borga með einii
dagsverki, sem Guðmundur átti að vinna fyrir prestinn, á slætt-
inuni, þó fyrir miðjan slátt. Það var kvöð á Holtinu sem var
klausturjörð eins og flestar jarðir í Verinu.
Eins og fyrr getur, var ég ráðinn á Mýrum hálfan sláttinn.
Var ráðningatíminn útrunninn á miðvikudegi. Það sem eftir