Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1965, Page 53

Kirkjuritið - 01.01.1965, Page 53
KIKKJUIUTIÐ 47 liefðu aldrei verið til, minnugir þess, að sjálfir gerum vér iðu- ^eSa eitthvað h'kt á liluta annarra, vitanili eða óafvitandi. ^3 gera gott verk á sjálfum sér t*að lilýtur ávallt að vera svo í mannlegu félagi, að nauðsyn beri til að menn læri að fyrirgefa liver öðrum. öllum er áfátt í emhverju og hljóta þeir þverbrestir að koma niður á mannfé- laginu í einhverri mynd. Hvar reyndi líka á bróðurkærleikann, ef umburðarlyndið væri ekkert né fyrirgefningin. í*egar vér gætum betur að, sjáum vér, að vér gerum engu síð- ur gott verk á sjálfum oss en öðrum með fyrirgefningunni. Eng- lr eru vansælli en þeir, sem aila ævi safna gremju í huga sinn UieÖ því að velta þar fyrir sér alls konar móðgunum, raunveru- 'eguin og ímynduðum. Með þessu móti verða menn tortryggnir, ^aldlyndir og geðvondir, og vekja um leið sívaxandi andúð annarra. Þeir einangrast við sína eigin óhamingju. Hatrið verð- Ur að krabbameini í sálinni. f*eir, sem hins vegar eiga þann stórleik sálarinnar og rausn ^jartans að geta fyrirgefið, ekki aðeins sjö sinnum, heldur sjötíu S1nnuni sjö sinnum eins og meistarinn kemst að orði, þeim vex s,Uani saman andleg hreysti, unz jieir verða ekki framar sárum saerðir, og enginn hefur löngun til að særa þá. Með hógværð suini og fyrirgefningarlund snúa jieir liverju vopni, sem að heiin er beint, gera óvini sér að vinum og vinna margfalda lífs- gleði að launum. Fjöldamörg ógæfa í einkalífi manna og opin- beru lífi stafar af Jiví, að menn kunna ekki að fyrirgefa en liugsa eins og Guðmundur ríki: „Hefna skal, livort sem verður f>rr eða síðar“. Af þessu sundrast kraftarnir í stað þess að sam- eiuast í einu átaki. ’,CjF triu á fyrirgefningu syndanna“ ^etta talar ský ru máli fy rir jieim sannleika, sem kirkja Krists ei reist á. Orð lians eru engir óraunsæir draumórar, heldur Jarnsae vizka, sem vér liöfum jafnmikla þörf fyrir nú í dag og f>rir 19 öldum. Jesús kenndi, að Guð væri kærleikur og allt, sem andstætt 'æri kærleikanum fjarlægði oss Guði. Allt lögmálið, sagði liann, að væri fólgið í tvöfalda kærleiksboðorðinu, að elska Guð af
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.