Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1965, Side 53

Kirkjuritið - 01.01.1965, Side 53
KIKKJUIUTIÐ 47 liefðu aldrei verið til, minnugir þess, að sjálfir gerum vér iðu- ^eSa eitthvað h'kt á liluta annarra, vitanili eða óafvitandi. ^3 gera gott verk á sjálfum sér t*að lilýtur ávallt að vera svo í mannlegu félagi, að nauðsyn beri til að menn læri að fyrirgefa liver öðrum. öllum er áfátt í emhverju og hljóta þeir þverbrestir að koma niður á mannfé- laginu í einhverri mynd. Hvar reyndi líka á bróðurkærleikann, ef umburðarlyndið væri ekkert né fyrirgefningin. í*egar vér gætum betur að, sjáum vér, að vér gerum engu síð- ur gott verk á sjálfum oss en öðrum með fyrirgefningunni. Eng- lr eru vansælli en þeir, sem aila ævi safna gremju í huga sinn UieÖ því að velta þar fyrir sér alls konar móðgunum, raunveru- 'eguin og ímynduðum. Með þessu móti verða menn tortryggnir, ^aldlyndir og geðvondir, og vekja um leið sívaxandi andúð annarra. Þeir einangrast við sína eigin óhamingju. Hatrið verð- Ur að krabbameini í sálinni. f*eir, sem hins vegar eiga þann stórleik sálarinnar og rausn ^jartans að geta fyrirgefið, ekki aðeins sjö sinnum, heldur sjötíu S1nnuni sjö sinnum eins og meistarinn kemst að orði, þeim vex s,Uani saman andleg hreysti, unz jieir verða ekki framar sárum saerðir, og enginn hefur löngun til að særa þá. Með hógværð suini og fyrirgefningarlund snúa jieir liverju vopni, sem að heiin er beint, gera óvini sér að vinum og vinna margfalda lífs- gleði að launum. Fjöldamörg ógæfa í einkalífi manna og opin- beru lífi stafar af Jiví, að menn kunna ekki að fyrirgefa en liugsa eins og Guðmundur ríki: „Hefna skal, livort sem verður f>rr eða síðar“. Af þessu sundrast kraftarnir í stað þess að sam- eiuast í einu átaki. ’,CjF triu á fyrirgefningu syndanna“ ^etta talar ský ru máli fy rir jieim sannleika, sem kirkja Krists ei reist á. Orð lians eru engir óraunsæir draumórar, heldur Jarnsae vizka, sem vér liöfum jafnmikla þörf fyrir nú í dag og f>rir 19 öldum. Jesús kenndi, að Guð væri kærleikur og allt, sem andstætt 'æri kærleikanum fjarlægði oss Guði. Allt lögmálið, sagði liann, að væri fólgið í tvöfalda kærleiksboðorðinu, að elska Guð af
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.