Kirkjuritið - 01.01.1966, Qupperneq 23

Þorbergur Kristjánsson:
Ur inngangsorðum erindis, sem flutt
var í Hólskirkju
5. des. 1964
1 atliyglisverðri ræðu, sem haldin var á vegum liáskólastúdenta
*nn 1- des. sl., var m. a. á það bent, að því aðeins fengi íslenzkt
Pjooerni staðizt í straumkasti samtíðarinnar, — því aðeins
engi það til lengdar staðizt, að vilji væri fyrir liendi til þess
að halda uppi sjálfstæðri menningu og menningarstarfi.
Taekju menn að setja allt sitt traust á erlent sjónvarp og
'vikniyndir, — erlendar bókmenntir og listir, þá mundi afleið-
ingin verða sú, að vaxtarbroddur þjóðarinnar yfirgæfi landið
1 a: ríkara mæli og leitaði til liinna erlendu menningarmið-
stöðva, þannig, að Island yrði aðeins menningarsnauð verstöð,
' r enginn teldi sig eiga erindi við, um annað en þann fjárhags-
ega arð, er liafa mætti af nýtingu náttúruauðlindanna.
Tafalaust orkar sumt tvímælis í bersöglimálum þessarar
*'æðu, -— svo er um f]est sem gert er eða sagt, en það er sann-
æring mín, að liún hafi um margt verið orð í tíma töluð.
En sé það nú rétt, að Stór-Reykjavík, — Faxaflóasvæðinu
sjálfu, geti orðið luett, vegna menningarlegrar uppgjafar gagn-
'art erlendum álirifum og fjöldamiðlunartækjum, — þá er
Pao örugglega víst og rétt, — sem ég oft og við ýms tækifæri
,u 1 Eigt álierzlu á, — að varðveizlu og viðnámi landsbyggðar-
lnnar er það ekki einhlítt, að þar megi liafa svo og svo miklar
lf‘kjur, — byggð séu nýtízku hús og gljáfægðar bifreiðir fengn-
ar.
Nei, það er alveg víst, að svo ágætt sem allt þetta er, þá dugir
Pað ekki gegn aðdráttarafli fjölbýlissvæðanna, takizt ekki jafn-
2