Kirkjuritið - 01.10.1967, Blaðsíða 37

KIRKJURITIÐ
371
ar við dauða sínum. Kallaði liann Bugenliagen, vin sinn, að
rumi sínu, neytti lieilagrar kvöldmáltíðar og lét lesa fyrir sig
Ul' Guðs orði. — Síðar þennan sama dag, sótti annar vinur
luu‘s, Justus Jonas, liann heim. Lúther reis þá upp og gekk
móts við liann, en liné niður á þröskuldinum. Höfuð lians
'ar þá laugað köldu vatni og liresstist hann. Þegar liann kom
J'l sjálfs sín, gerði liann bæn sína og mælti: — Guð minn, ef
Uer er það þóknanlegt, að stundin sé komin, sem þú hefur
•'kveðið mér, þá verði þinn vilji.“
Vera má, að Ijúther liafi ort sálminn milli kvalakastanna.
jiauu tekur stundum sterkt til orða, enda maðurinn ómyrkur
* luáli, hæði fyrr og síðar.
Sænski sálmfræðingurinn E. Söderherg kemst svo að orði
Ulu sálminn. „Þessi sálmur liefur ekki aðeins fært óteljandi
6lustaklingum styrk og liuggun, lieldur liefur liann um leið
^eght miklu lilutverki í sögu evangelisku kirkjunnar.“
Sennilegast er að sálmurinn sé ortur, er annað kirkjuþingið
1 Speier stóð yfir, en þar báru æðstu menn kaþólsku kirkjunn-
ar ráð sín saman um það, hvernig stöðva mætti framgang
luotniælenda. Um leið tóku liugir margra, sem aðhylltust hinn
uyja sið, að bila. Einmitt þá hljómaði liersöngurinn, sigur-
*°ngurinn, og fyllti þá, sem hikuðu, krafti og eldmóði. Hann
bar boð um óbifandi liugrekki stríðsmanna Guðs, sem af fullri
0rnfýsi höfðu gefið sig fram sem verkfæri í hendi hans. Liðn-
ai aldir hafa sannað, að þ essi sálmur veitti hugrekki og traust.
‘ a seni fyrst þreifaði á því var höfundurinn sjálfur.
Meðan ríkisþingið í Augsburg stóð yfir, var Lúther land-
^ótta í Koburgliöll. Það var venja hans að standa stundar-
^ orn á degi hverjum við gluggann með lútuna sína, liorfa til
"Hiins og syngja sálminn. — Sálmurinn bjó — og býr yfir
Undramætti og átti sinn mikla þátt í sigrum mótmælenda.
^>ustaf annar Adolf Svíakonungur dáði sálminn og lét syngja
lauu fyrir orusturnar við Breitenfeld og Lútsen. - Lútherskum
audnámsmönnum liefur sálmurinn verið sameignartákn, þegar
1 eir hafa verið að bvggja upp kirkju sína á framandi strönd,
'iðsvegar aðkomnir. -—- Geta má þess, að sálmurinn kom ærið
1Ulkið við sögu í síðasta stríði á Norðurlöndum bæði í Noregi
Vinnlandi, og veitti enn sem fyrr stvrk og traust á erfiðum
tlluum.