Kirkjuritið - 01.10.1967, Blaðsíða 55

KIRKJURITIÐ
389
I<ópa af ungu fólki ráfa í miðbænum, án þess að liafa nokkurn
stað til að fara á, og ekkert að gera. 1 Belfast eru engir dans-
leikir, kvikmyndasýningar, eða kaffihús opin á sunnudögum.
Við vitum öll, hver liætta getur stafað af hópum af iðju-
laiisum, leiðum unglingum, ráfandi um í leit að vandræðum.
^ ið slíkar aðstæður brjótast óeirðir út.
En snúum aftur að kirkjunni í miðbænum í Belfast. Þar
akvað presturinn og liópur af leikmönnum, þar á meðal for-
eldrar mínir, að reyna að gera eitthvað fyrir þessa unglinga.
Fulltrúafundur gaf prestinum lieimild til þess að fara og
tula við þetta unga fólk, og bjóða því inn í samkomusalinn, ef
það vildi koma. Presturinn útbjó spurningalista og með að-
stoð nokkurra guðfræðistúdenta, við nám í Belfast, tóku þeir
Slg til sunnudagskvöld nokkurt og gáfu sig á tal við unga fólk-
tð og lögðu fyrir það spurningar.
Meðal þess, sem spurt var að, var, livort það vildi koma inn
1 samkomusalinn, livort það vildi skemmtiatriði eða ekki,
l'vort það vildi koma önnur kvöld vikunnar, eða aðeins um
kelgar og livort það vildi te eða kaffi að drekka, livort það
'Hdi það ókeypis eða 1 ívort það vildi borga fyrir sig o. s. frv.
Ot frá
þessu myndaðist áætlun. Það var fegið að koma inn
1 samkomusal kirkjunnar á sunnudagskvöldum, (önnur kvöld
'ákunnar eru dansleikir og kvikmyndir). Það vildi ekki dag-
skrá, það vildi fremur kaffi en te og vildi borga fyrir sig.
í'etta sögðu foreldrar mínir mér og þetta sunnudagskvöld,
Sem ég var lieima (það er ekki liálfur mánuður síðan) tóku
f’au mig með sér í kirkjusalinn til þess að sjá þetta með mín-
um
eigm augum.
Eg vildi, að ég gæti lýst fyrir ykkur, því sem hlasli við
‘lllgum mér. Mörg hundruð táningar í liinum undarlegustu
’ötum, sumir lireinir, en aðrir ekki, á iði fyrir utan dyrnar á
Samkomusalnum. Inni var liávaðinn ærandi. Þar voru 400 ungl-
'Ugar í mörgum liópum, sumir sungu, en flestir sátu og töluðu.
einu horni voru 2 konur úr kirkjukórnum að selja kaffi og
t'aer smákökur á 5 krónur, í eldhúsinu voru konur að þvo upp
°g hella á könnuna og í salnum voru eldri safnaðarmeðlimir
■mðubúnir til viðræðna eða til að lægja öldurnar, þegar of
t'nkill hiti komst í samræðurnar. Þar sá ég eiginkonur, kenn-
‘lra5 verkstjóra í verksmiðju, uppgjafaprest, húsmóður, skrif-