Kirkjuritið - 01.10.1967, Blaðsíða 41

KIRKJURITIÐ
375
■^rútt kom ég á torg, þar sem blasti við mér stórt minnis-
, *rki. — Þar voru líkneski af nokkrum mönnum í tvöfaldri
Uunisstærð. 1 miðju var líkneski af Lútlier. -— Þetta nægði
þó ekki. Mig fýsti að sjá höllina, salinn. Ég gekk og gekk,
8PUrði einn, spurði annan. -— Það var enginn sem virtist vera
á nótunum. Einn benti mér á risastóra kirkju. Það var
atólska dómkirkj an. Ég fór þangað. Yið innganginn var
1 J°nn, 0g liann tók á móti peningum.
»Á ég að greiða eiltbvað?“ -—spurði ég.
’iTuttugu pfenny (rúmar 2 krónur) svaraði bann.
Tetta var livorl tveggja: Kirkja og safnliús.
g0r va>' hin heilaga jörS.
l,udarkorll var ég inni í lielgidómimim og sannfærði mig
11111 að bér befði Lútber ekki varið kristindóminn. Þá fór ég
111 °g leitaði belur. — Loks hitti ég mann, sem þekkti þessa
k°»ilu tíma. Hann tjáði mér, að byggingin, sem ég leitaði að,
'tði verið eyðilögð fyrir 200 árum, og önnur reist á þeim
^rnnni. — En sú bygging liefði hrunið í stríðinu, og liann benti
'Uér á rústir. Þar var þá liin lieilaga jörð. — Þangað gekk ég
°r. innan um rústir hinnar nýju byggingar stóð ég þögull. Ó-
^Jálfrátt tók ég ofan böfuðfatið og var farinn að biðja. —
j, JllPt snortinn að vera kominn í námunda við hinar sögu-
u gu stöðvar lútliersku kirkjunnar, þar sem baráttan var báð
°g sigurinn unninn, átti ég bljóða bænastund, — og þó var allt
aUiiað en beilagt eða liátíðlegt um að litast. Ég fór aftur að
juiunisnierkimi. Þar var þó myndin af Lútber í Wormes. -—
.gUun bélt á Bibl íu í liendinni, og benti með fingrinum á Orð-
Og þarna var Melankton, sem studdi liann svo drengilega.
111111 bafði kross í hendinni. Sex aðrar persónur voru þar
Uioð trúarlietjunni á þingi. Tvöföld röð þeirra átti að sýna
uuistöðuna með honum.
j/'uuiIsinerkiS um Lúther.
'uuian á minnismerkinu stóðu frægustu orð Lúlhers: „Hér
Jleud ég og get ekki annað. Guð bjálpi mér. Amen.“ Á liinum
t,rei»ur bliðunum voru þessar áletranir:
. j’Trúin er ekki annað en liið rétta og sanna líf í Guði. Það
leyrir anda Krists að geta skilið Ritninguna rétt.“