Kirkjuritið - 01.10.1967, Blaðsíða 15

KIRKJURITIÐ
349
Það yrði of langt mál að rekja hér framgang og útbreiðslu
siðbótar Lútliers. Hann stofnar nýja kirkjudeild, þar sem
tbblían er grundvöllurinn og frjáls hugsun er leidd til önd-
Vegis. Hann brýtur drottinvald páfa á bak aftur og liefur
það aldrei síðan náð jafnmiklum tökum. Lútberska kirkju-
deildin gerir ekki tilkall til þess að vera meðalgangari milli
Luðs og manna. Hlutverk liennar er það æðst að flytja Guðs
0l'ð eins og það er að finna í Biblíunni.
Nýr lieimur rís upp í Norðurálfu með siðbót Lótliers, og
alnifin af starfi lians ná langt xit fyrir vébönd kirkjunnar.
Með því að hnekkja beimsyfirráðum páfa opnast leiðir fyrir
Uienningu sem óháð var kirkjunni. A þjóðfélagssviðinu er al-
þýðufræðsl an verk mótmælenda. Á sviði vísindalegra rann-
s°kna befur siðbótin unnið brautryðjendastarf bæði með því
að leysa menntastofnanir úr tengslum við kirkjuna og greiða
l'Ugsjóna og tjáningafrelsi götu.
Það varð Norðurlöndum gæfa, að kirkjur þeirra endurnýj-
"ðust samkvæmt kenningum Lútbers. Við erum þeirrar skoð-
°uar, að lútlierska kirkjan sé fulltrúi postullegrar kristni, að
Lúther liafi af Guði verið kallaður til að siðbæta veraldlega
Lugsandi kirkju og reynzt bjargvættur liennar, með því að
'eggja höfuðáberzlu á, að hver maður ætti aðgang að náð
Luðs í Kristi án mannlegra milliliða eða meðalgöngu.
Jón biskup Helgason liefur lýst því í erindi, livað það sé
að vera lútlierskur og þau orð hans vil ég gjöra að lokaorðum
Uiínum.
„Að vera sannlútberskur er ekki sama sem að játast öllum
skoðunum Lútliers — enda munu þeir varla vera til lengur,
er íJað geta. Að vera sannlútherskur, það er að lilýða samvizku
súini jafnákveðið og undandráttarlaust og Lútlier gerði, liver
Sv° sem staða vor er í lífinu. Hver sem það gerir, liann lief-
l,r anda Lúthers.“