Kirkjuritið - 01.10.1967, Blaðsíða 49

KIRKJURITIÐ
383
7 °S föng væru á. Þetta verði að yfirvega nieð tilliti til náms-
‘lranna og með framtíðina fyrir augum.
Svo ég taki annað dæmi sem snertir okkur hin fullvöxnu
'erð’ur því vart neitað með fullum rökum að heiðarleikahug-
J^kið’ er naumast eins fastmótað né metið jafn dýrt og áður.
" er skylt að það' sé liarmað. Þar eiga allir mikið í húfi.
Og ótvírætt er það minn skilningur að kristnir menn eigi að
vi«na að friði.
j i‘n umburðarlyndi í trúmálum og réttlæti í garð stjórnmála-
e8ra andstæðinga ætla ég kristinn iiátt. Og víðsýnir geta
Illenn verið’, þótt þeir hafi ákveðnar skoðanir.
Kirkjan liefur oft brennt sig á að bannsyngja af vanþekk-
]eKu góða hluti og lineykslast á því, sem lienni hefði verið
cÞa að taka með jafnaðargeði. Og ærið oft liefði prestum og
Þfelátum verið liollara að leita úrbóta í stað þess að hella úr
' k‘Uum vandlætingar sinnar.
Eftirfarandi saga sýnir það svo áþreifanlega, að hún má
gjarnan geymast.
Þegar franska leikkonan Sarali Bernhardt fór fyrstu leikför
]"ia til Ameríku var lienni víðast tekið ineð meiri hyllingu en
Pekktist. Var hún líka óviðjafnanleg leikkona að flestra dómi.
j <lnr en hún kom til Cliicago ritaði umboðsmaður hennar
°rgarstjóranum hréf og bað hann um lögregluvernd frúnni
lli handa, því að Iienni gæti stafað liætta af mannþyrping-
jlnni, sem keppa mundi um að sjá liana og komast sem næst
lenui. Borgarstjóranum fannst Jietta fráleitt. Hann hafði sjálf-
llr ekkert lieyrt hennar getið. En fljótlega sannaði hann að
Pess var sannarlega þörf. Það lá við að Sarah yrði troðin undir
°tnin af liamstola mannþrönginni, sem safnaðist að henni.
Aftur á móti hafði enski biskupinn í Chicago spurnir af
]V|" nð Sarah lifði ærið léttúðugu lífi og liúðfletti hana í pré-
’kiinum sínum fyrir það. Ekki dró það samt úr sölu aðgöngu-
nhðanna að leiksýningunum, sem reyndust mörgum sinnum
*rri en mátt liefði vera. Umboðsmaður leikkonunnar skrifaði
i>a hiskupnum bréf og birti í dagblöðunum:
»Yðar hágöfgi!
Þegar ég stofna til skemmtana í borg yðar er ég vanur að
500 dollurum í auglýsingar. Þar sem þér liafið nú að