Kirkjuritið - 01.03.1968, Blaðsíða 5

KIRKJURITIÐ
99
ar eiö'ina og leitað öruggra sönmniargagna fyrir framhaldslífi.
.11111 þau rök liafa reynst veik, en önnur hafa sannfært milljón-
jr‘ liafa borið þennan fjársjóð í brotliættu keri. Sumir
^a niætt söiinunargögnunum ineð óréttmætum efasemdum.
rir hala lekið J) eim með skynsemdarlítilli oftrú.
U'U Jiörfin er hrýn fyrir vissu um byggð á bak við heljar-
stl‘Uinia, brýn mannfélagsbeildinni, sem leikur sér að fjör-
®kgi sínu eins og fáviti, og brýn einstaklingnum, sem er að
Cljast við efasemdir sínar og ástvinamissi.
^tin. segir, að með upprisu sinni hafi Kristur leitt í ljós
1 °g ódauðleika, — og ])á að sjálfsögðu ódauðleika sem lög-
er gildir alla inenn.
. etta segir ])ér, að vegurinn ,])inn lokist ekki í myrkri gröf,
Uur liggi leiðin áfram um veraldir, sem dauðleg sjón grein-
r ^^t-.Hvernig liugsar þú til þeirrar ferðar ?
u vaentir ekki þess, að á þeim leiðum stundir þú sífeldar
uogöngur með pálinagreinum og endalausum sálmasöng. Er
þ, t trúlegra að þ ín bíði átök, erfiði, starf í veröld, sem býður
j dýrniæt tækifæri til að binda saman það, sem enn var
^J,er í molum, þegar dauðinn kallaði þig af jörðunni.
u vaentir ekki þess, -að dauðinn geri á þér þá skyndibreyt-
sj_”u’ þú takir að stunda lielgra manna iðju eina. Páskaboð-
apurinn heitir þér engu slíku, en liann lofar þér nýjum
guteikum í nýrri veröld, — nýjum vegum.
^uk ^>Crin vegum ganga nú vinir, sem þú sást með söknuði á
^ °g minnist nú á liátíð upprisunnar og ódauðleikans.
j)(. essir látnu vinir voru sjálfsagt breiskir um margt, líkt og
^ ert sjálfur. Sumir þeirra virtust deyja með flest gullin sín
r°tin. Dauðinn gerði þá ekki að englum, en hann opnaði
þé ^ Saina hliðið og hann mun á sínum tíma ljúka upp fyrir
1 ehhi þetta fagnaðarefni? Er það ekki dýrlegur dagur,
n S'o dýran boðskap ber?
síð * 6rU Þeiri sem lítt segjast spyrja um það, sem á bak við
asta andvarpið bíður. Um hvað ættum vér fremur að spyrja