Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.11.1968, Blaðsíða 6

Kirkjuritið - 01.11.1968, Blaðsíða 6
420 KIRKJURITIÐ háskólans, voru umbrotatímar, og eins og gengur, var ekki ávalt vægilega til orða tekið. Auðvitað lirifumst vér, liin11 ungu menn, með í baráttu aldarinnar, og vér vissum það veb að ekki var Sívertsen allt að skapi, sem féll af vörum eða penO3 þeirra, sem livatastir voru á þeim vettvangi. En það var fjarrl bonurn að draga kjarkinn úr nemendum sínum, ef hann faD®’ að þeir voru lieilir í liuga sínum. Ég minnist tveggja dæx»a’ sem ég get ekki stillt mig um að nefna, sökum þess, bversu vel þau lýsa manninum. Eitt sinn sem oftar liafði einn af stúdent' um lians samið ræðu. Sívertsen kallaði stúdentinn afsíðis, °r sagði við hann, að liann væri sjálfur mjög óánægður með VJ?r atriði í predikuninni. „En þér hafið sýnt, að þér bafð kjar^ til að standa við sannfæringu yðar, og það eru svona menft sem við þurfum.“ — Á námsárum mínum liljóp tímariti1 „Straumar“ af stokkunum. Sjálfsagt voru margir, sem gerða sér í hugarlund, að ekki yrðu Straumamenn ávallt sem þ33?1 legastir eða orðvarastir í viðureign sinni við andstæðingana. E11 jiegar ritið skyldi koma út, var einn úr liópnum sendur ti próf. Sívertsen þess erindis að biðja bann um leyfi til að birta í fyrsta beftinu ræðu, sem bann bafði nýlega haldið fyrir stu< entum í deildinni. Prófessorinn liugsaði sig um og sagði síða11, „Ræðan er ykkur velkomin, — Ég vil ekki láta segja það 11111 mig, að ég haldi aftur af ungum mönnum, sem eittlivað vilja láta til sín taka.“ — Og það var mér mjög vel kunnugt um, a bæði á mannfundum og annars staðar bélt Sívertsen upP1 drengilegri vörn, og gat orðið harður í born að taka, ef l1011 um fannst að oss sveigt af ósanngirni. Sívertsen var, eins og ég áðan tók fram, eindreginn fylp16 maður liinnar nýju guðfræði, og vildi til liins ýtrasta beda aðferðum biblíurannsóknanna. Á þeim árum töldu sumir, a slík meðferð á belgum ritum myndi verða til að rífa nið111 allan kirkjulegan kristindóm, og persónulegt trúarlíf. Þess beldur ekki að dyljast, að ýmsir guðfræðistúdentar urðu a beygja nokkurra baráttu, áður en þeir gátu yfirgefið l1111 fornu sjónarmið rétttrúnaðarins. En hér var eins að ga?la Barátla trúaðs manns við stefnur samtíðarinnar, sem áttu upP tök sín lengra aftur í öldum, var alls ekki ný. Og sú de> ’ sem að dómi margra af eldri kynslóðinni einkenndi ísle11'^ ^ kirkjulíf á síðustu áratugum nítjándu aldarinnar, var we
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.