Kirkjuritið - 01.11.1968, Side 36

Höllin
(Niðurlag.)
Gamli dyravörðurinn og Litli Snati urðu brátt niestu niátar.
Yið keyptum fleiri liti og meiri pappír. Litabækur og aðrar,
sem komu að góðu gagni.
Stundum kom bann daglega, en liitt gat líka lient að liann
sæist ekki alla vikuna. Hann varð alltaf að laumast að heim*
an, því að móðirin mátti ekki fá vitneskju um livert liann
væri að fara.
Gamli dvravörðurinn var ekkert ásjálegur. Og ekki fallin11
til að prédika. Hefur víst ekki langað neitt til þess. En liann
átti til að sitja stundum saman á skemlinum sínum í komp"
unni úti við portdymar, og ræða um orð lífsins við hvern
sem hlusta vildi. Því að gamli maðurinn var einlægur tru*
maður. Haltur og krepptur Enok, sem gekk með Guði.
Litli Snati varð eldheitur áhangandi hans.
Ég gaf þeim myndskreyttar Biblíusögur. Dyravörðurinn laS
þær fyrir drenginn, eða sagði honum þær: sköpunarsöguna,
sögu Abraliams og Jósefs og þar fram eftir götunum. Lith
Snati liafði aldrei beyrt þetta áður. Teiknimynd fylgdi hverri
sögu. Og það hjálpaði ekki lítið svona listhneigðum dreng 11
að festa sögurnar sér í minni. Hann teiknaði myndirnar 1
bækurnar sínar og skreytti þær litum. Þannig kynntist Lit
Snati fyrst Kristi og boöskap hans.
Þar kemur, að ég fer með drenginn til læknis. Læknu'in11
lilustar liann, skoðar liann og skrifar hitt og þetta hjá sel'
stendur síðan á fætur:
Bæði lungun eru sýkt, það vinstra þó meira. Það er af«u
illa farið.