Kirkjuritið - 01.11.1968, Blaðsíða 16

430
KIRKJURITIÐ
Fæddur var liann að Stærra-Árskógi á Árskógsströnd 20. jú 1 í
1896. Foreldrar lians voru Þorvaldur Þorvaldsson yngri aö
Krossum og kona hans Jónatanía Solveig Kristinsdóttir b. að
Neðra-Haganesi í Fl jótum. Voru |>eir Krossamenn komnir af
sægörpum og dugnaðarbændum, enda inikið atgervisfólk til
sálar og líkama. í ættina var einnig spunninn listrænn þátlur,
sem sjá má af því, að faðir Ingólfs og Jóhann Sigurjónsson
skáld voru systkinasynir, en Þorvaldur afi Ingólfs var dóttur-
sonur séra Baldvins Þorsteinssonar á Upsum, er var föður-
bróðir Jónasar Hallgríinssonar skálds.
Þegar Ingólfur var tveggja ára gamall missti liann föður
sinn með hörmulegum bætti, er liann drukknaði ásamt tveim
bræðrum sínum af báti 3. nóvember 1898. Þá fórust þrjú skip
á Eyjafirði með 12 manns og áttu margir um sárt að binda,
ekkjur og börn. Varð þetta ölluni aðstandendum að vonuin
mikið áfall ekki sízt binum föðurlausa sveini, sem þó var enn
of ungur til að skynja stærð þessa barmleiks. En þyngri varð
lionum róðurinn til náms, þótt bann nyti til þess einhvers
stuðnings frænda sinna, enda alinn upp að Krossum.
Ungur fékk bann ábuga fyrir því að brjótast áfram til
mennta og liefur sú barátta efalaust verið erfið og þyrnum stráð
eins og þá var liáttað kjörum flestra íslenzkra námsmanna. En
seigla forfeðranna var lionum í blóð borin. Hann Iivikaði aldrei
og stúdentsprófi lauk hann vorið 1919 og guðfræðiprófi fjórum
árum síðar, í miðjum febrúar 1923. Hinn 21 maí um vorið
vígðisl bann til Þóroddsstaðaprestakalls í Kinn með aðsetri að
Vatnsenda í Ljósavatnsskarði og ári síðar fékk Iiann veitingu
fyrir Kvíabekk og settist að í Ólafsfjarðarkauptúni. Þar vaf
liann síðan sóknarprestur í 34 ár, eða til 1958, er bann fékk
lausn frá embætti sökum beilsubrests.
Þann þriöjung aldar, sem séra Ingólfur þjónaði Ólafsfiröi,
sat liann ekki auðum böndum. Hann gegndi um tíma auka-
þjónustu í fjórum prestaköllum, þar á nieðal Akureyri og
Siglufirði. Barðsprestskalli í Fljótum þjónaði liann tvö ár og
Grímseyjarprestakalli tíu ár með Ólafsfirði, og var það þó
síður en svo auðvelt að þjóna Grímsey þaðan. Má nærri geta
hvílíkt álag það befur verið, erfiði og ábætta, að þurfa iðu-
lega að fara til embættisverka út þangað þegar yfir úfinn sjo
var að sækja og allra veðra var von. Þá voru slíkar ferðir langt-