Kirkjuritið - 01.04.1969, Síða 11

KIRKJURITIÐ
153
SeV« Felix Ólaf sson:
Teljtö þér, aS grandvar maSur án trúar
^etl tfieð breytni sinni orSifi sáluhólpinn?
s
Purning sú, sem mér er ætlað að leitast við að svara liér í
'°ul, er næsta þýðingarinikil, og ég tel það gleðilegt tákn,
a l*ún skuli liafa komið fram hér.
er oft haldið fram, að núlifandi kynslóð spyrji ekki
e,1gur um eilíft líf eða náðugan Guð. Vaudamál hennar séu
l^essa lieinis, þ. e. jarðlífið sjálft með öllum staðreyndum þess.
nUars vegar blasir þar við galtóm efnishyggja velferðarríkj-
an,1;i, sem hefur í för með sér upplausn og vanmat á flestum
andlegum verðmætum. Hins vegar sú helkalda staðreynd, að
n,‘*nnkynið rambar í dag á barmi tortímingar og algjörrar eyð-
Sar. í»ag er traðkað á frelsi og skoðunum einstaklingsins.
1 Mausu fólki er slátrað í tilgangslausum styrjöldum. Milljónir
|natina svelta og ennþá fleiri búa við skort. Er nokkur furða
. 1 allt þetta gagntaki hvern hugsandi mann? Nei, vissulega
. en það er þó sorglegt, ef hugurinn nemur staðar við
ta. Miklu fremur ættum við nú að spyrja: Getur þetta
Qirn'1 allt og sumt? Er ekki annað og meira til en þetta?
rg bá er þa3 augljóst, að kristin trú, trúin á hann, sem sagð-
'era konungur í ríki, sem ekki væri af þessum heimi, getur
hér staðar numið. Skammsýni mannsins eða breyttur
ist
látið
tíð
‘ 'andi getur ekki liróflað við veigamestu staðreynd tilver-
n*nar. þag er þvert a móti nauðsynlegra nú en nokkru sinni
. , að henda á það, sem Biblían orðar svo á sinn einfalda
i 1 : «Það liggur fyrir mönnunum eitt sinn að deyja, en eftir
^a< er dómurinn". (Heb. 9, 27). Spurningin um eilífa velferð
iil] llllS'ns er °K verður það, sem mestu máli skiptir fyrir okkur
■ ^vað verður um mig, þegar lífi lýkur hér á jörð? Hvernig
^eíí búið mig undir það, sem koma mun?
i . 11111 minn er stuttur, svo að ég verð nú að snúa mér um-
"^ alaust að því, sem mér er ætlað að svara.
vil ég segja þetta: Þegar um jafn veigamikið atriði
ag Í'3 ræða, skiptir það að sjálfsögðu engu máli, hvað ég eða
rir leikmenn eða prestar, telja sennilegt. Ég mun því ein-