Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 20

stofnunar, til að koma skírnarfrœðsl-
unni til skila.
Hrefna: — Okkur er varla gert
nógu Ijóst, hvað við erum að gera
með fermingunni. Ef við vildum nú
leitast við að gera Jesú að leiðtoga
lífsins eins og sagt er í fermingunni,
hvað þýðir það þó að fylgja Jesú?
Mér finnst, að það þurfi að gera Ijóst.
Sr. Guðmundur Óli: — Ég geri róð
fyrir þvi, að prestar reyni að gera það
Ijóst, eftir því sem þeir geta. Ég býst
einnig við, að meginhluti barna gangi
með góðum huga til sjólfrar ferming-
arinnar.
Kolbrún: — Só fermingarundirbún-
ingur, sem ég fékk virtist mér helzt
fólginn í því að kenna okkur að lifa
lífinu rétf og benda ó það, að ekki
er lífið allt dans ó rósum, Ég hafði
mikið gagn af þessari frœðslu, og
hún situr nokkuð í mér.
Gunnar: — Mér þykir samt, að
fermingin hafi verið nokkurs konar
kveðjuathöfn kirkjunnar. Mér fannst
ekki mikið um það t. d. að laða okk-
ur fil kirkju.
Andúð á messuforminu
— Hvað haldið þið um afstöðu
kennara af ykkar kynslóð til kristinn-
ar trúar og að kenna hana?
Kolbrún: — Kennarar taka þetta
alvarlega, en ég er ekki viss um, að
þeir telji sig nógu fœra til þessarar
kennslu. Ég hygg, að þá langi til að
standa sig og fá betri undirbúning,
tn ekki koma vandanum yfir á aðra.
Mér finnst sjálfri ég viti ekki nógu vel
hvernig tökum eigi að taka þetta efni,
hvernig skuli flytja börnunum það.
Sjöfn: — Annars þekki ég ungt fólk,
sem er að segja sig úr þjóðkirkjunni.
Ég álít, að það sé vegna þess að það
hefir ekki fengið nógu góða frœðslu.
Kolbrún: — Þau rugla e. t. v. sam-
an þjóðkirkjunni og trú á Guð.
Sjöfn: — Ég álít, að fólk sé ekki
beinlínis á móti þjóðkirkjunni, heldur
á móti messuforminu. Ég fer sjaldan
í kirkju, af því að mér finnst leiðin-
legt formið á messunni. Mér finnst öll
messuform svo föst og þvinguð, og
ekki Ijóst hvað er að ske.
Kolbrún: — Frœðsla um messuform-
ið þarf að fylgja í kristindómsfrœðslu
barna, þá myndu þau hafa meiri
ánœgju af því að fara í kirkju, þegar
þau vita, hvað um er að vera. Þetta
er yfirleitt ekki kennt í barnaskólum.
Gunnar: — Mér virðist sá, sem til
kirkju kemur vera oft eins og áheyr-
andi og áhorfandi. Menn taka yfirleitt
ekki þátt í söng. Þeim finnst, að kór-
inn eigi einn að sjá um söng. Messu-
formið er ekki hindrun, ef menn taka
þátt í því, sem fram fer.
Sjöfn: — Ég hefi nú lesið um þetta
í sálmabókinni og þá er þetta formið
fyrir þennan dag og annað fyrir hinn.
Mér þykir þetta einhvern veginn und-
arlegt.
Gunnar: — Prestarnir œttu að geta
gert messuna meira uppfrœðandi, en
verð þó að játa, að ég hefi ekki hugs-
að mér, hvernig það œtti að fara fram.
Sr. Guðmundur Óli: — Ég skil þetta
svo, að þið álitið, að kirkjan sé með
formum sínum og tilbeiðsluháttum að
einhverju leyti þröskuldur í vegi bœði
nemenda og kennara. — Slœmt er ef
svo er.
18