Kirkjuritið - 01.04.1973, Side 21

Gunnar álítur að þetta sé ekki svo,
en Kolbrún hyggur að kirkjan sé ein-
hvern veginn fyrir utan svið kennar-
ans og nemandans.
Sjöfn: — Fólk gerir sér e. t. v. ekki
grein fyrir því almennt, að það sjálft
er kirkjan. Þetta stafar sjálfsagt af
vöntun í frœðslu.
— Frœðslan virðist þá ekki miða
við það, að kristinn maður sé tilbiðj-
andi — eða hvað? Hún virðist þá
'T'iða að því einu að kristindómurinn
sé bundinn þekkingu, hvort sem mað-
urinn notar þessa þekkingu í lífi sínu
eða ekki?
Hrefna: — Já, ég álít að frœðslan
í skólunum sé nœr eingöngu miðuð
við nokkur þekkingaratriði, en miði
ekki við það, að einstaklingurinn taki
persónulega afstöðu.
•— Hver finnst ykkur að eigi að
vera tilgangur frœðslunnar, að hverju
'T'ynduð þið stefna með kennslu ykk-
ar?
Gunnar: — Ég vildi helzt reyna að
kenna kristinfrœði, svo að hún verði
’T'ótandi, — til hjálpar þeim í lífinu,
sem eiga að njóta frœðslunnar, þó
veit ég ekki, hvort mér leyfist þetta,
eða til þess sé í rauninni cetlazt af
skólayfirvöldum. Sérstaklega vildi ég
reyna þetta 1 gagnfrœðaskóla, þá eru
nemendur þroskaðri og fœrari til að
taka afstöðu.
"Ég trúi þessu ekki, en þið ráðið
hvort þiS trúið því"
sjöfn: -— nú erum við farin að lœra
Urn trúarbrögð mannkyns. Mér finnst
svo margt vera í þeim, sem kristin
trú hefir fengið að láni. Ég álít, að
það verði að koma fram í kennslunni
líka. Siðfrœðin, sem við lœrum er ekki
eingöngu bundin við kristna trú, hún
er líka til með öðrum trúarbrögðum.
Gunnar: — Það er eins og menn
geri sér ekki Ijóst, að kristin siðfrœði
verði ekki skilin frá trúnni. Sumirviija
eingöngu kenna siðfrœði, en láta
trúna á Krist eiga sig. Það er ekki
hœgt að kenna siðfrœði, sem ekki
byggir á neinum sérstökum grund-
velli.
Hrefna: — Mér þykir nauðsynlegt,
eins og áður hefir komið fram, að
kenna börnum kristinfrœði eftir texta
Bibllunnar, en í gagnfrœðaskóla œtti
að reyna að gera nemendum Ijóst, að
þeir þurfi að taka afstöðu til trúar-
innar. Kennarar, sem segja: ,,Ég trúi
þessu ekki, en þið ráðið, hvort þið
trúið því," eiga ekki að kenna kristin-
frœði. Þeir eiga að kenna eitthvað
annað, því að svona tal eyðileggur.
Sjöfn: — Já, mér finnst að valdir
kennarar eigi að kenna kristinfrœði,
þeir, sem trúa, annars rífa þeir niður
— ósjálfrátt.
Kolbrún: — Svo eru sumir svona
mitt á milli, hálfvolgir og telja sig
ekki sérlega trúaða, þeir fá e. t. v
bekk til að kenna kristinfrœði, þá
bíta þeir I það súra epli að þurfa að
kenna þessi frœði, en láta ráðast
hvernig tekst.
Sr. Guðmundur Óli: — Það er auð-
vitað, að kennari kemst oft I þá að-
stöðu við fámennan skóla, að hann
geti ekki komizt hjá því að kenna
kristinfrœði, en mér skilst þá, að þið
teljið œskilegt, að aðrir kenni ekki
19