Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 30

Ástráður álítur, að viðhorfið til skól-
ans alls skipti hér mestu máli. Hann
hefur ekki orðið þess var, að andúð
á námi bitni sérstaklega á kristnum
frœðum. Aftur á móti hefur hann
mjög orðið var við það, að margir
áhugasamir nemendur leggja kapp á
að lœra biblíusögur — og lœra þœr
vel til þess að standa sig vel á prófi,
enda telur hann árangurinn eftir því.
Stína tekur í sama streng. Reynsla
hennar er hin sama.
Áhugi og virðing kennara
G. Ól.: Mig langar að víkja aftur
að kennurunum. Gerum ráð fyrir, að
nemendur séu fremur jákvœðir en hitt
og kennarar hefðu viðunandi hjálpar.
gögn. Höfum við þá víðast hvar því
kennaraliði á að skipa að vœnta
megi jákvœðs árangurs?
Ástráður: Ég held, að kristinfrœði-
kennsla geri meiri kröfur til kennar-
ans en aðrar greinar. Þó álít ég, að
kennari geti gert gagn með kennslu
sinni, jafnvel þótt hann sé ekki trú-
maður, eins og sagt er, ef hann fjall-
ar um efnið af virðingu án þess að
rífa niður. Fari kennari aftur á móti
þá leið, sem heyrzt hefur, að sumir
kennarar fari, að segja: ,,Ég trúi þessu
nú ekki, en þið ráðið, hvort þið trúið
því," — þá er afstaða hans mjög nei-
kvœð og neikvœðs árangurs að
vœnta. — Hvernig fœri t. d. fyrir
stœrðfrœðikennara, sem afneitaði
meginreglum stœrðfrœðinnar? —
Frumskilyrði er vitanlega, að kennari
virði þá námsgrein, sem hann kennir.
Mér virðist, að þeir kennarar, sem
ég hef beðið um að kenna kristin
frœði, vilji gera það af alúð. Þeir eru
einnig ótrúlega margir, sem fúsir eru
að leggja sig fram við þá kennslu.
G. Ól.: Mœtti þá cetla, að einhverj-
ir slíkir vceru við flesta skóla?
Ástráður hefur úr óvenju stórum
hópi kennara að velja og telur sig
því ekki geta svarað þeirri spurningu
afdráttarlaust.
Stína svarar: Ekki hef ég heyrt nein-
ar sérstakrar mótbárur kennara þar,
sem ég þekki til. í barnaskólum lendir
slík kennsla sjálfkrafa á kennurum.
Það eina, sem ég hef heyrt kennara
kvarta undan í þessu efni, er skortur
á hjálpargögnum, bókum til að fletta
upp í, ef þeir eru í vandrœðum með
eitthvað.
Séra Guðmundur Þorsteinsson, sem
nýkominn er í hópinn, minnir á, að
oft hafi verið um það rœtt, hvort fela
bœri kristinfrœðikennslu sérhcefðum
mönnum. Kveðst hann fyrir skemmstu
hafa áft tal um þetta við skólastjóra
Árbœjarskóla. Sá skólastjóri hefði þá
sagt, að hann vildi ekki bekkjarkenn-
urum það illt, að hann kysi að taka
af þeim kristinfrœðikennsluna. Af
þeim ummœlum segist séra Guð-
mundur draga þá ályktun, að kenn-
urum muni ekki þykja verra að hafa
kristinfrœði með öðrum kennslugrein-
um sínum.
Þau Stína og Ástráður eru sammála
um, að þessi ummœli lýsi vel al-
mennri afstöðu kennara. Þau telja, að
flestir kennarar beri mjög mikla virð-
ingu fyrir kristnum dómi, þótt undan-
tekningar finnist einnig margar.
28