Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 34

ekki fara á milli mála, að ekki eru
þessu gerð nœgilega góð skil.
Sr. Arngrímur: Það er nú ekki einu
sinni svo, að þetta séu 9 stundir, held-
ur sýnist svo, að þœr séu einnig œtl-
aðar til frœðslu í öðrum trúarbrögð-
um. Þar er alveg nýtt atriði í skóla-
kerfinu. Ég skil það ekki nógu vel, en
œtlunin er líklega að gera menn
þessu menntaðri. Hins vegar hef ég
alltaf lagt þann skilning í kristin
frœði, að þau vœru fyrst og fremst til
þess að lifa á þeim, en ekki bara til
þess að þekkja þau.
Vegna grunsins um, að tíma til al-
mennrar trúarbragðafrœðslu skuli
taka af kristnum frœðum segir Sig-
urður: Það er mjög líklegt, að þannig
sé þetta hugsað. Ýmsir virðast hér
afskaplega lystugir á allt, sem frá
Svíþjóð kemur. Ég hef undir höndum
sœnska bók, sem heitir „Kristendoms-
kunnskap". Hún er œtluð sem lesbók
handa 6. bekk grunnskóla, en þrátt
fyrir nafnið er hún að meginhluta
frœðsla um önnur trúarbrögð.
Sr. Guðm. Þorst.: Mér finnst það
varhugaverð stefna, að œtla gagn-
frœðastiginu aðeins einn tíma og
einkum þó, ef haft er i huga, að af
honum kynni að verða klipið til þess
að frœða um fleira en kristinn dóm.
Ég held, að það vœri lágmark, að
kristnum frœðum vœru œtlaðir þarna
2 timar eins og áður.
Sigurður: Ég held, að leggja verði
áherzlu á það, að öðrum trúarbrögð-
um verði alls ekki blandað saman
við kristindómsfrœðsluna.
Stína: Ef þetta verða sœmilega fróð-
ir menn , sem semja námskrá um
þessi efni, þá held ég, að það hljóti
að koma af sjálfu sér, að trúar-
bragðafrœðslan falli undir samfélags-
frœði. —
Fullvíst þykir, að kristin frœði verði
ekki talin með samfélagsfrœðum.
Sr. Guðmundur Þorsteinsson varpar
fram spurningu um, hvort aðrir fund-
armenn séu sannfœrðir um, að það
sé neikvœtt fyrir kristin frœði, að um
þau sé fjallað með hliðsjón af öðrum
trúarbrögðum, — segir, að sér hafi
alla tíð fundist, að kristinn dómur
hefði svo óteljandi margt fram yfir
önnur trúarbrögð, að allur saman-
burður yrði jákvœður fyrir hann.
Sigurður: Ef ekki vœri um að rœða,
að tekinn kynni að verða tími frá
kristnum frœðum, þá vœri ég sarmo
sinnis og sr. Guðmundur. Ég er ekkert
hrœddur um, að kristinn dómur stand-
ist ekki samanburð, ef kennarar halda
sig að efninu og kenna án hlut-
drœgni.
Sr. Guðjón: Það er ástœða til að
fagna því, að almenn trúarbragða-
frœði séu kennd, ef það er ekki látið
koma niður á kristnum frœðum.
Um þetta virðast allir sammála, en
Ástráður segist hrœddur um, að upp-
talningin í 43. grein frumvarpsins se
vottur tilhneigingar til þess að koma
til móts við þá, sem vilja kristin frœði
til hliðar, láta almenn trúarbrögð
breiða yfir kristin frœði. Þegar talað
sé um, að ekki eigi að kenna kristin
frœði í skyldunámsskólum, þá sé við-
kvœðið vanalega, að kenna eigi al-
menn trúarbrögð og almenna sið-
frœði. Hann telur eðlilegt að álykta,
að hugsunin að baki slíku sé sú, að
með þessum hœtti megi enn skerða
kennslu í kristnum frœðum.
32